Sprawa C-627/10: Skarga wniesiona w dniu 29 grudnia 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Słowenii.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.103.13/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 2 kwietnia 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 29 grudnia 2010 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Słowenii

(Sprawa C-627/10)

(2011/C 103/23)

Język postępowania: słoweński

(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: H. Støvlbæk i D. Kukovec, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Słowenii

Żądania strony skarżącej

– Komisja wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że w odniesieniu do wdrożenia pierwszego pakietu kolejowego Republika Słowenii nie spełnia wymogów ustanowionych w art. 6 ust. 3 i w załączniku II dyrektywy 91/440/EWG⁽¹⁾ w brzmieniu zmienionym oraz w 14 ust 2 dyrektywy 2001/14/WE⁽²⁾, w art. 6 ust. 2-5, art. 7 ust. 3, art.8 ust. 1 i w art. 11 a także w art. 30 ust. 1 dyrektywy 2001/14/WE;

– obciążenie Republiki Słowenii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Według Komisji Republika Słowenii nie spełnia wymogów ustanowionych w art. 6 ust. 3 i w załączniku II dyrektywy 91/440/EWG w brzmieniu zmienionym oraz w 14 ust 2 dyrektywy 2001/14/WE ze względu na okoliczność, iż zarządca infrastruktury wykonujący przewozy kolejowe kieruje ruchem pociągów uczestnicząc w konsekwencji w procesie decyzyjnym dotyczącym alokacji tras pociągów lub alokacji zdolności przepustowej infrastruktury.

Zdaniem Komisji Republika Słowenii uchybiła ponadto obowiązkom nałożonym na nią w art. 6 ust 2 i 5 dyrektywy 2001/14/WE, ponieważ nie stworzyła mechanizmu zachęt w celu zmniejszenia kosztów zapewniania infrastruktury i wielkości opłat za dostęp.

Komisja twierdzi następnie, że Republika Słowenii nie dopełniła obowiązków nałożonych na nią w art. 7 ust. 3 dyrektywy 2001/14/WE ze względu na okoliczność,iż to państwo członkowskie nie przewidziało metody obliczania odpowiedniej, by zapewnić iż opłaty za minimalny pakiet dostępu do infrastruktury i dostęp do torów w celu obsługi urządzeń były takie same jak koszt, który jest bezpośrednio ponoszony jako rezultat wykonywania przewozów pociągami.

Co więcej według Komisji Republika Słowenii naruszyła obowiązki ciążące na niej na mocy art. 11 dyrektywy 2001/14/WE ponieważ nie wprowadziła planu poprawy osiąganych wyników zachęcającego przedsiębiorstwa kolejowe i zarządcę infrastruktury do minimalizowania zakłóceń i poprawy osiąganych wyników sieci kolejowej.

Oprócz tego Republika Słowenii naruszyła obowiązki spoczywające na niej zgodnie z art. 8 ust. 1 dyrektywy 2001/14/WE, ponieważ jej przepisy nie nakładają obowiązku kontrolowania czy szczególny segment rynku pozwala na dokonywanie podwyżek w celu uzyskania pełnego odzysku kosztów poniesionych przez zarządcę infrastruktury.

Wreszcie według Komisji Republika Słowenii dopuściła się naruszenia obowiązków wynikających z art. 30 ust. 1 dyrektywy 2001/14/WE ze względu na okoliczność, iż nie powołała organu kontrolnego niezależnego w podejmowaniu decyzji od zarządcy infrastruktury lub wnioskodawcy.

______

⁽¹⁾ Dyrektywa Rady z dnia 29 lipca 1991 r. w sprawie rozwoju kolei wspólnotowych (Dz.U. L 237, s. 25.)

⁽²⁾ Dyrektywa 2001/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2001 r. w sprawie alokacji zdolności przepustowej infrastruktury kolejowej i pobierania opłat za użytkowanie infrastruktury kolejowej oraz przyznawanie świadectw bezpieczeństwa (Dz.U. L 75, s. 29).