Sprawa C-620/22 P: Odwołanie od wyroku Sądu (wielka izba) wydanego w dniu 27 lipca 2022 r. w sprawie T-125/22, RT France/Rada, wniesione w dniu 27 września 2022 r. przez RT France

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2022.432.14

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 listopada 2022 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (wielka izba) wydanego w dniu 27 lipca 2022 r. w sprawie T-125/22, RT France/Rada, wniesione w dniu 27 września 2022 r. przez RT France

(Sprawa C-620/22 P)

Język postępowania: francuski

(2022/C 432/16)

(Dz.U.UE C z dnia 11 listopada 2022 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: RT France (przedstawiciel: E. Piwnica, avocat)

Druga strona postępowania: Rada Unii Europejskiej, Królestwo Belgii, Republika Estońska, Republika Francuska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Rzeczpospolita Polska, Komisja Europejska, Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 27 lipca 2022 r. w sprawie T-125/22 RT France / Rada;

- obciążenie Rady Unii Europejskiej całością kosztów;

ze wszystkimi konsekwencjami prawnymi powyższego.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył postanowienia art. 41 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej uznając - do celów stwierdzenia, że nie doszło do naruszenia prawa spółki RT France do bycia wysłuchaną - iż ze względu na wysoce wyjątkowy kontekst przyjęcia zaskarżonych aktów i realizowany przez Radę cel właściwe instytucje Unii nie były zobowiązane do wysłuchania wnoszącej odwołanie przed pierwotnym umieszczeniem jej nazwy w spornych wykazach.

Wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył postanowienia art. 41 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i przeinaczył przedstawione mu dowody w zakresie w jakim uznał, iż żaden z przytoczonych przez wnoszącą odwołanie argumentów nie pozwolił wykazać, że postępowanie w jej sprawie mogło doprowadzić do innego wyniku, gdyby została ona wysłuchana przed przyjęciem spornych środków lub gdyby motywy dotyczące ich stosowania zostały jej przekazane wcześniej.

Wnosząca odwołanie wskazuje ponadto na naruszenie art. 11 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i podnosi, że Sąd przeinaczył przedstawione mu dowody, przyjmując - do celów uzasadnienia ograniczenia przysługującej wnoszącej odwołanie wolności wypowiedzi - że sporny środek ograniczający jest konieczny, odpowiedni i proporcjonalny względem jego celów.

Zdaniem wnoszącej odwołanie Sąd naruszył także postanowienia art. 16 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej z tego względu, że oparł się na tymczasowym charakterze nałożonych na wnoszącą odwołanie ograniczeń i braku dowodu jej stabilności finansowej w celu przyjęcia, że zaskarżony środek ograniczający nie był nieproporcjonalny.

Wreszcie, wnosząca odwołanie powołuje się na naruszenie przez Sąd art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i przeinaczenie przedstawionych dowodów w zakresie, w jakim Sąd uznał, że nie doświadczyła ona jakiejkolwiek dyskryminacji.