Sprawa C-603/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 15 września 2016 r. w sprawie T-139/14, PT Wilmar Bioenergi Indonesia i PT Wilmar Nabati Indonesia/Rada, wniesione w dniu 24 listopada 2016 r. przez Radę Unii Europejskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.30.32

Akt nieoceniany

Wersja od: 30 stycznia 2017 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 15 września 2016 r. w sprawie T-139/14, PT Wilmar Bioenergi Indonesia i PT Wilmar Nabati Indonesia/Rada, wniesione w dniu 24 listopada 2016 r. przez Radę Unii Europejskiej

(Sprawa C-603/16 P)

Język postępowania: angielski

(2017/C 030/36)

(Dz.U.UE C z dnia 30 stycznia 2017 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: H. Marcos Fraile, pełnomocnik, N. Tuominen, adwokat)

Druga strona postępowania: PT Wilmar Bioenergi Indonesia, PT Wilmar Nabati Indonesia, Komisja Europejska, European Biodiesel Board (EBB)

Żądania wnoszącego odwołanie

- uchylenie wyroku Sądu z dnia 15 września 2016 r., doręczonego Radzie w dniu 16 września 2016 r., w sprawie T-139/ 14, PT Wilmar Bioenergi Indonesia i PT Wilmar Nabati Indonesia/Rada;

- oddalenie skargi wniesionej w pierwszej instancji o stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia; i

- obciążenie strony skarżącej w pierwszej instancji kosztami postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego poniesionymi przez Radę.

Tytułem żądania ewentualnego,

- przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

- rozstrzygnięcie o kosztach postępowania w pierwszej instancji i postępowania odwoławczego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

1. Po pierwsze, Sąd zastosował błędne kryterium prawne przy ocenie, czy Rada dysponowała dowodem, pozwalającym stwierdzić, że krajowe ceny surowców zawarte w dokumentach zainteresowanych argentyńskich eksporterów były wystarczająco zniekształcone, aby pominąć je i posłużyć się metodą przewidzianą w art. 2 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia podstawowego ¹ . Postępując w ten sposób Sąd nałożył na instytucję nadmierny ciężar dowodu.

2. Po drugie, ustalenia Sądu dotyczące tego, że dowód przedstawiony przez instytucję był niewystarczający dla wykazania, że doszło do znacznego zniekształcenia cen podstawowych surowców w Argentynie w wyniku systemu zróżnicowanego podatku wywozowego, pozbawione są właściwego uzasadnienia.

3. Po trzecie, sentencja zaskarżonego wyroku stwierdzająca nieważność ceł antydumpingowych w zakresie, w jakim dotyczą one strony skarżącej w pierwszej instancji, jest nieproporcjonalna w stosunku do jedynego zarzutu podniesionego na poparcie stwierdzenia nieważności rozważanego przez Sąd i niekorzystnie wpływa na ustalenie sprzeczności z prawem.

4. Rada wykaże, że zaskarżony wyrok wielokrotnie narusza prawo, co wpływa na jego ważność. Dodatkowo Rada podnosi, że okoliczności faktyczne leżące u podstaw szóstego zarzutu podniesionego przez stronę skarżącą w pierwszej instancji są wystarczająco udowodnione, aby Trybunał Sprawiedliwości mógł rozstrzygnąć w przedmiocie tego zarzutu i oddalić skargę.

5. W związku z tym Rada wnosi o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz o oddalenie skargi o stwierdzenie nieważności zaskarżonego rozporządzenia wniesionej przez stronę skarżąca w pierwszej instancji.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. 2009, L 343, s. 51, zwane dalej "rozporządzeniem podstawowym").