Sprawa C-590/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 14 września 2015 r. w sprawie T-420/13, Brouillard/Trybunał Sprawiedliwości, wniesione w dniu 13 listopada 2015 r. przez Alain’a Laurent’a Brouillard’a.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.48.11

Akt nieoceniany

Wersja od: 8 lutego 2016 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 14 września 2015 r. w sprawie T-420/13, Brouillard/Trybunał Sprawiedliwości, wniesione w dniu 13 listopada 2015 r. przez Alain'a Laurent'a Brouillard'a

(Sprawa C-590/15 P)

Język postępowania: francuski

(2016/C 048/19)

(Dz.U.UE C z dnia 8 lutego 2016 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Alain Laurent Brouillard (przedstawiciel: adwokat P. Vande Casteele)

Druga strona postępowania: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

- Stwierdzenie, że odwołanie jest zasadne i uchylenie wyroku z dnia 14 września 2015 r. (T-420/13);

- Stwierdzenie nieważności pism z dni 5 czerwca 2013 r., w których Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, po pierwsze, zaprosił IDEST Communication SA, do złożenia ofert w ramach postepowania o udzielenie zamówienia publicznego w trybie negocjacji, w celu zawarcia umów ramowych na tłumaczenia tekstów prawnych z określonych języków urzędowych Unii Europejskiej na język francuski (Dz. 2013/S 047-075037), a po drugie, zażądał potwierdzenia, że skarżący nie będzie zatrudniany do świadczenia usług, których dotyczyło to zamówienie.

Zarzuty i główne argumenty

1. W ramach świadczenia usług tłumaczeniowych Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, że skarżący nie może zostać przyjęty jako podwykonawca spółki zaproszonej do złożenia ofert, ze względu na to, że "[...] dyplom uzyskany na uniwersytecie w Poitiers (master droit, économie, gestion, à finalité professionnelle, mention droit privé, spécialité juriste linguiste - magister prawa, ekonomii, zarządzania, w celach zawodowych, prawo prywatne, specjalność prawnik lingwista), jakkolwiek rzeczywiście stanowi dyplom poziomu master 2, to nie zaświadcza o pełnym wykształceniu prawniczym" i że "ocena ta jest zgodna z utrwaloną praktyką wydziału tłumaczeń języka francuskiego, który uznaje, iż wykształcenie »prawnika-lingwisty«, które oferuje uniwersytet w Poitiers (master 2) nie jest wykształceniem prawniczym spełniającym wymogi określone w pkt III.2.1 ogłoszenia o zamówieniu", przy czym "sposób uzyskania dyplomu (»VAE«, czyli potwierdzenie nabytego doświadczenia) nie miał żadnego wpływu na ocenę [...]".

2. Skarżący podnosi naruszenie ogólnych zasad równości, swobody przedsiębiorczości, swobodnego przepływu pracowników, swobody świadczenia usług, proporcjonalności, artykułów 14, 15, 16, 20, 21, 51 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 45, 49, 51, 56 i 57 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, prawa do edukacji i nauczania, a także naruszenie prawa i nadużycie władzy.

3. Sąd naruszył prawo, gdy stwierdził brak "przeszkody" dla ww. praw i swobód. Naruszenie prawa tym bardziej zostało wykazane, że skarżący posiada dyplomy ze swej natury, a wręcz ze swej istoty predestynujące go do świadczenia usług tłumaczenia prawnego. Trybunał Sprawiedliwości również co najmniej "przeszkodził" prawu skarżącemu do skorzystania z odbytego kształcenia jako prawnik i tłumacz uniwersytecki.

4. Sąd naruszył też prawo i przepisy prawa Unii uznając, że instytucja zamawiająca nie miała obowiązku przeprowadzenia porównania, ze względu na to, że dyrektywa 2005/36 ¹ nie ma zastosowania, a więc "skarżący nie mógł powoływać się na orzecznictwo dotyczące uznawania dyplomów dla twierdzenia, że w niniejszym przypadku Trybunał Sprawiedliwości powinien był uwzględnić inne posiadane przez niego kwalifikacje i doświadczenie".

5. Sąd naruszył jeszcze prawo uznając, że instytucja zamawiająca miała prawo nie uwzględnić dyplomu "master en droit" (Bac + 5), (magister prawa, matura + 5) wydanego we Francji, "biorąc pod uwagę rozmaite dyplomy istniejące w Belgii i we Francji przed i po reformie z 2004 r. harmonizującej dyplomy wykształcenia wyższego w Europie".

6. Naruszenie ww. podstawowych swobód i zasad ogólnych prawa Unii Europejskiej, rozpatrywanych oddzielenie lub łącznie z zasadą proporcjonalności, wynika również z tego, że o wykluczeniu skarżącego zdecydowano bez wzięcia pod uwagę wszystkich jego dyplomów, certyfikatów i innych świadectw oraz odpowiedniego doświadczenia zawodowego i bez porównania kwalifikacji akademickich i zawodowych potwierdzonych przez niego z tymi wymaganymi w specyfikacji warunków zamówienia.

¹ Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. L 255, s. 22).