Sprawa C-586/13: Martin Meat kft v. Géza Simonfay, Ulrich Salburg (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.279.7

Akt nienormatywny

Wersja od: 24 sierpnia 2015 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 18 czerwca 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Pesti Központi Kerületi Bíróság - Węgry) - Martin Meat kft/Géza Simonfay, Ulrich Salburg

(Sprawa C-586/13) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Swoboda świadczenia usług - Dyrektywa 96/71/WE - Artykuł 1 ust. 3lit. a) i c) - Delegowanie pracowników - Wynajem pracowników - Akt o przystąpieniu z 2003 r. - Rozdział 1 ust. 2 i 13 załącznika X - Przepisy przejściowe - Dostęp obywateli węgierskich do rynku pracy państw będących już członkami Unii Europejskiej w dniu przystąpienia Republiki Węgierskiej do Unii - Wymóg pozwolenia na pracę w przypadku wynajmu pracowników - Sektory niewrażliwe)

Język postępowania: węgierski

(2015/C 279/08)

(Dz.U.UE C z dnia 24 sierpnia 2015 r.)

Sąd odsyłający

Pesti Központi Kerületi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Martin Meat kft

Strona pozwana: Géza Simonfay, Ulrich Salburg

Sentencja

1) Wykładni rozdziału 1 ust. 2 i 13 załącznika X do Aktu dotyczącego warunków przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej oraz dostosowań w Traktatach stanowiących podstawę Unii Europejskiej należy dokonywać w ten sposób, że Republika Austrii mogła ograniczyć wynajem siły roboczej na swoim terytorium, zgodnie z rozdziałem 1 ust. 2 do tego załącznika, nawet jeśli ten wynajem nie dotyczył sektora wrażliwego w rozumieniu rozdziału 1 ust. 13 wspomnianego załącznika.

2) W celu ustalenia, czy taki stosunek umowny jak rozpatrywany w postępowaniu głównym powinien zostać zakwalifikowany jako wynajem siły roboczej w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. c) dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług należy uwzględnić wszystkie okoliczności wskazujące na to, że przemieszczenie pracownika do przyjmującego państwa członkowskiego stanowi sam przedmiot świadczenia usług, którego dotyczy stosunek umowny albo go nie stanowi. Na to, że takie przemieszczenie pracownika nie stanowi samego przedmiotu świadczenia usług wskazują zasadniczo okoliczności, że usługodawca ponosi konsekwencje świadczenia usług niezgodnego z postanowieniami umowy oraz że ten usługodawca może swobodnie określić liczbę pracowników, którą uzna za odpowiednią do wysłania do przyjmującego państwa członkowskiego. Natomiast okoliczność, że przedsiębiorstwo, na rzecz którego usługi są świadczone, kontroluje zgodność wykonania świadczenia ze wspomnianą umową lub że może udzielać ogólnych porad pracownikom zatrudnionym przez usługodawcę jako taka nie pozwala na stwierdzenie, że mamy do czynienia z wynajmem siły roboczej.

¹ Dz.U. C 71 z 8.3.2014.