Sprawa C-579/15: Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Danielowi Adamowi Popławskiemu (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.283.3/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 sierpnia 2017 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 29 czerwca 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Rechtbank Amsterdam - Niderlandy) - Wykonanie europejskiego nakazu aresztowania wydanego przeciwko Danielowi Adamowi Popławskiemu

(Sprawa C-579/15) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania i procedura przekazywania osób między państwami członkowskimi - Podstawy fakultatywnej odmowy wykonania - Artykuł 4 pkt 6 - Zobowiązanie państwa członkowskiego wykonującego nakaz do wykonania kary zgodnie z jego prawem wewnętrznym - Wprowadzenie w życie - Obowiązek wykładni zgodnej)

Język postępowania: niderlandzki

(2017/C 283/04)

(Dz.U.UE C z dnia 28 sierpnia 2017 r.)

Sąd odsyłający

Rechtbank Amsterdam

Strony w postępowaniu głównym

Daniel Adam Popławski

przy udziale: Openbaar Ministerie

Sentencja

1) Artykuł 4 pkt 6 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie ustawodawstwu państwa członkowskiego wprowadzającemu w życie ten przepis, które - w przypadku gdy o przekazanie cudzoziemca, który posiada zezwolenie na pobyt na czas nieokreślony na terytorium tego państwa członkowskiego, zwraca się inne państwo członkowskie do celów wykonania kary pozbawienia wolności wymierzonej temu cudzoziemcowi na mocy prawomocnego wyroku - po pierwsze, nie dopuszcza takiego przekazania, a po drugie, ogranicza się do ustanowienia wobec organów sądowych pierwszego państwa członkowskiego obowiązku powiadomienia organów sądowych drugiego państwa członkowskiego o gotowości do przejęcia wykonania tego wyroku, przy czym w dniu odmowy przekazania nie zapewniono rzeczywistego przejęcia wykonania tego wyroku, a w przypadku gdyby takie przejęcie okazało się następnie niemożliwe, taka odmowa nie mogłaby zostać podważona.

2) Przepisy decyzji ramowej 2002/584 nie wywierają bezpośredniego skutku. Jednakże właściwy sąd krajowy jest zobowiązany, z uwzględnieniem całości prawa wewnętrznego i przy zastosowaniu uznanych przez niego metod wykładni, do dokonania wykładni rozpatrywanych w sprawie w postępowaniu głównym przepisów krajowych w możliwie najwyższym stopniu w świetle brzmienia i celu tej decyzji ramowej, co w niniejszym przypadku oznacza, że w przypadku odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu przekazania osoby, wobec której w wydającym nakaz państwie członkowskim wydano prawomocny wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności, same organy sądowe wykonującego nakaz państwa członkowskiego mają obowiązek zapewnienia rzeczywistego wykonania kary pozbawienia wolności wymierzonej tej osobie.

3) Artykuł 4 pkt 6 decyzji ramowej 2002/584 należy interpretować w ten sposób, że nie zezwala on państwu członkowskiemu na odmowę wykonania europejskiego nakazu aresztowania wydanego w celu przekazania osoby, wobec której wydano prawomocny wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności, tylko z tego powodu, że to państwo członkowskie zamierza wszcząć przeciwko tej osobie postępowanie karne dotyczące tych samych czynów co czyny, za które wyrok ten został wydany.

¹ Dz.U. C 27 z 25.1.2016.