Sprawa C-578/11 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 września 2011 r. w sprawie T-12/06 przeciwko Komisji, wniesione w dniu 18 listopada 2011 r. przez Deltafina SpA.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.25.37/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 stycznia 2012 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 9 września 2011 r. w sprawie T-12/06 przeciwko Komisji, wniesione w dniu 18 listopada 2011 r. przez Deltafina SpA

(Sprawa C-578/11 P)

(2012/C 25/71)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 28 stycznia 2012 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Deltafina SpA (przedstawiciele: adwokaci J.-F. Bellis i F. Di Gianni)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

– Stwierdzenie, w całości lub częściowo, nieważności zaskarżonego wyroku w zakresie w jakim oddalono w nim skargę wnoszącego odwołanie;

– Stwierdzenie, w całości lub częściowo, nieważności decyzji Komisji z dnia 20 października 2005 r. w zakresie w jakim dotyczy ona wnoszącego odwołanie;

– stwierdzenie nieważności lub obniżenie grzywny nałożonej na wnoszącego odwołanie w ramach w szczególności nieograniczonego prawa orzekania przysługującego Trybunałowi na mocy art. 261 TFUE;

– tytułem ewentualnym skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd aby orzekł on zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości co do kwestii prawnych;

– obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania oraz kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Niniejsze odwołanie opiera się na czterech zarzutach

1) Sąd błędnie orzekł, iż Deltafina naruszyła obowiązek współpracy nie informując Komisji o ujawnieniu informacji o swej współpracy z nią. Sąd powinien był natomiast wypowiedzieć się w przedmiocie tego czy w świetle porozumienia co do "reguł gry" osiągniętego przez Komisję i Deltafinę w dniu 14 marca 2002 r., Komisja mogła zasadnie uznać, iż Deltafina naruszyła obowiązek współpracy ujawniając, że zwróciła się z wnioskiem o zwolnienie z grzywny na spotkaniu APTI w dniu 4 kwietnia 2002 r.

Postąpiwszy w taki sposób Sąd zastąpił strony określając ex post zasady obowiązku współpracy Deltafiny, nie wypowiedział się co do głównego zarzutu podniesionego przez Deltafinę i naruszył przysługujące Deltafinie prawo do obrony.

2) Sąd nie ustalił we właściwy i prawidłowy sposób okoliczności faktycznych gdyż zamiast skorzystać ze środków dowodowych przewidzianych w art. 65 regulaminu postępowania przed nim, podczas rozprawy przesłuchał dwóch uczestników spotkania z dnia 24 marca 2002 r dotyczącego "reguł gry" w sposób rzekomo niezgodny z zasadami postępowania a zatem wadliwy przez co nie dochował gwarancji przewidzianych w art. 68-78 regulaminu postępowania i zignorował podstawowe zasady postępowania dowodowego.

3) Sąd naruszył zasadę rozsądnego czasu trwania postępowania. Postępowanie przed Sądem miało bowiem nadmierny czas trwania gdyż trwało 5 lat i 8 miesięcy a pomiędzy zakończeniem postępowania pisemnego i wydaniem postanowienia o otwarciu procedury ustnej upłynęły ponad 43 miesiące.

4) Wreszcie Sąd bezprawnie odmówił wypowiedzenia się, w ramach przysługującego mu nieograniczonego prawa orzekania, co do argumentu zgodnie z którym grzywna nałożona na Deltafinę była nieproporcjonalna i dyskryminująca gdyż Komisja zastosowała ten sam poziom obniżki grzywny w przypadku Daltafiny i Dimon Italia, pomimo iż przyczyniły się one w zasadniczo różny sposób do stwierdzenia naruszenia. W wyroku w sprawie T-13/03 Nintendo przeciwko Komisji ustanowiona została zasada zgodnie z którą Komisja nie może naruszyć zasady równego traktowania przy ocenie współpracy przedsiębiorstw w toku postępowania administracyjnego, którą należy porównywać zarówno z chronologicznego jak też jakościowego punktu widzenia.