Sprawa C-573/19: Skarga wniesiona w dniu 26 lipca 2019 r. - Komisja Europejska/Republika Włoska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.305.29

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 września 2019 r.

Skarga wniesiona w dniu 26 lipca 2019 r. - Komisja Europejska/Republika Włoska

(Sprawa C-573/19)

Język postępowania: włoski

(2019/C 305/36)

(Dz.U.UE C z dnia 9 września 2019 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara, E. Manhaeve, pełnomocnicy) Strona pozwana: Republika Włoska

Żądania strony skarżącej

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że

1) ze względu na systematyczne i ciągłe nieprzestrzeganie dopuszczalnych rocznych wartości stężenia NO₂

- począwszy od 2010 r. i w sposób nieprzerwany w strefach IT0118 (aglomeracja Turynu), IT0306 (aglomeracja Mediolanu), IT0307 (aglomeracja Bergamo), IT0308 (aglomeracja Brescii), IT0309 (strefa A - nizina o wysokim stopniu urbanizacji), IT0906 (aglomeracja Florencji), IT0711 (gmina Genua), IT1215 (aglomeracja Rzymu);

- od 2010 do 2012 r., a następnie, począwszy od 2014 r. i w sposób nieprzerwany, w strefach IT1912 (aglomeracja Katanii) i IT1914 (strefy przemysłowe),

które to nieprzestrzeganie utrzymuje się do dziś dnia, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniu nałożonemu na nią w czytanych łącznie przepisach art. 13 i załącznika XI do dyrektywy 2008/50/WE w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrz a dla Europy ¹ ;

2) nie przyjmując, począwszy od dnia 11 czerwca 2010 r., środków odpowiednich do tego, aby zapewnić przestrzeganie dopuszczalnych dla NO₂ wartości we wskazanych w pkt 1 strefach, Republika Włoska uchybiła, również w systematyczny i ciągły sposób, zobowiązaniom nałożonym na nią w art. 23 ust. 1 dyrektywy 2008/50 jako takim oraz w związku z załącznikiem XV pkt A tej dyrektywy, które to uchybienie utrzymuje się do dziś dnia;

3) obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W pierwszym zarzucie swej skargi Komisja twierdzi, że uzyskane przez nią dane dotyczące stężenia NO₂ w powietrzu świadczą o systematycznym i ciągłym naruszaniu czytanych łącznie przepisów art. 13 i załącznika XI do dyrektywy 2008/50/WE. Zgodnie z tymi przepisami, czytanymi łącznie, poziom stężenia tych substancji nie może przekraczać pewnych dopuszczalnych rocznych wartości stężeń. Na niektórych obszarach te wartości są nieprzerwanie przekraczane od ponad dziesięciu lat.

W drugim zarzucie swej skargi Komisja twierdzi, że Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom nałożonym na nią w art. 23 ust. 1 dyrektywy 2008/50 jako takim oraz w związku z załącznikiem XV pkt A tej dyrektywy. Po pierwsze, plany ochrony powietrza, które zostały przyjęte po przekroczeniu dopuszczalnych wartości stężeń NO₂, nie umożliwiają ani przestrzegania tych wartości, ani ograniczenia ich przekraczania w możliwie najkrótszym okresie. Po drugie, wiele z tych planów nie zawiera wymaganych w załączniku XV pkt A dyrektywy informacji, których to wskazanie jest obowiązkowe w rozumieniu art. 23 ust. 1 akapit trzeci tej dyrektywy.

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (Dz.U. 2008, L 152, s. 1).