Sprawa C-564/18: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 marca 2020 r. - LH v. Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.222.10

Akt nienormatywny

Wersja od: 6 lipca 2020 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 19 marca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság - Węgry) - LH / Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

(Sprawa C-564/18) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Polityka azylowa - Wspólne procedury udzielania i cofania ochrony międzynarodowej - Dyrektywa 2013/32/UE - Wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej - Artykuł 33 ust. 2 - Podstawy niedopuszczalności - Uregulowanie krajowe przewidujące niedopuszczalność wniosku, w przypadku gdy wnioskodawca przybył do danego państwa członkowskiego przez państwo, w którym nie jest narażony na prześladowanie lub na ryzyko poważnej krzywdy, lub jeżeli państwo to zapewnia odpowiedni poziom ochrony - Artykuł 46 - Prawo do skutecznego środka zaskarżenia - Kontrola sądowa decyzji administracyjnych dotyczących niedopuszczalności wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej - 8 dniowy termin dla sądu na wydanie rozstrzygnięcia - Artykuł 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej]

Język postępowania: węgierski

(2020/C 222/10)

(Dz.U.UE C z dnia 6 lipca 2020 r.)

Sąd odsyłający

Fővárosi Közigazgatási és Munkaügyi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: LH

Strona pozwana: Bevándorlási és Menekültügyi Hivatal

Sentencja

1) Artykuł 33 dyrektywy 2013/32/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które pozwala na odrzucenie wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej jako niedopuszczalnego z tego powodu, iż wnioskodawca przybył na terytorium danego państwa członkowskiego przez państwo, w którym nie jest on narażony na prześladowanie lub na ryzyko poważnej krzywdy lub w którym zapewniony jest odpowiedni poziom ochrony.

2) Artykuł 46 ust. 3 dyrektywy 2013/32 w związku z art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które wyznacza sądowi, do którego wniesiono skargę na decyzję odrzucającą wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej jako niedopuszczalny, termin ośmiu dni na wydanie rozstrzygnięcia ze względu na to, iż sąd ten nie jest w stanie zapewnić w tym terminie skuteczności przepisów materialnych i gwarancji proceduralnych przyznanych wnioskodawcy w prawie Unii.

¹ Dz.U. C 436 z 3.12.2018