Sprawa C-537/21 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 czerwca 2021 r. w sprawie T-586/19, PL/Komisja, wniesione w dniu 25 sierpnia 2021 r. przez PL
Dz.U.UE.C.2022.64.9/2
Akt nienormatywnyOdwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 16 czerwca 2021 r. w sprawie T-586/19, PL/Komisja, wniesione w dniu 25 sierpnia 2021 r. przez PL
(Sprawa C-537/21 P)
(2022/C 64/15)
(Dz.U.UE C z dnia 7 lutego 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: PL (przedstawiciel: N. de Montigny, avocate)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska
Żądania wnoszącego odwołanie
- uwzględnienie odwołania i uchylenie zaskarżonego wyroku;
- przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;
- obciążenie strony pozwanej w postępowaniu odwoławczym kosztami poniesionymi przez wnoszącego odwołanie w niniejszym postępowaniu oraz w postępowaniu w pierwszej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
W odwołaniu wnoszący odwołanie podnosi w istocie następujące zarzuty i argumenty:
1. W przedmiocie oddalenia części pierwszej zarzutu pierwszego skargi o stwierdzenie nieważności:
Użyte przez Sąd pojęcie "denuncjator" nie występuje w regulaminie pracowniczym i oznacza tendencyjną i negatywną ocenę.
Uznając, że konieczne jest wykazanie związku między zakwestionowanym postępowaniem w sprawie oceny a doniesieniami złożonymi przez wnoszącego odwołanie przed OLAF-em, Sąd naruszył prawo i zaprzeczył ustaleniom poczynionym w sprawie T-689/16.
Sąd nie wziął pod uwagę treści dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz zakresu ochrony związanej ze statusem informatora i w sposób nieuprawniony odwrócił ciężar obowiązków i ciężar dowodu.
Sąd naruszył również prawo i orzekł ultra petita, stwierdzając, że wnoszący odwołanie nie zwrócił się do sekretarza generalnego o pełnienie funkcji oceniającego w postępowaniu odwoławczym ani nie poprosił o zwołanie posiedzenia komitetu do spraw sprawozdań.
2. W przedmiocie oddalenia części drugiej zarzutu pierwszego skargi o stwierdzenie nieważności:
Sąd niezgodnie z prawem uznał przedstawiony przez Komisję załącznik D.7 za dopuszczalny i wiarygodny.
Sąd naruszył prawo i orzekł ultra petita, zarzucając wnoszącemu odwołanie, że nie zakwestionował powołania F jako osoby oceniającej w trakcie postępowania w sprawie oceny. Nie uwzględnił on również postanowień art. 3 ust. 3 OPW.
W przeciwieństwie do informacji zawartych w aktach sprawy Sąd uznał, że sytuacja konfliktowa była jedynie domniemana, chociaż istnienie jej nie zostało zakwestionowane.
Sąd niesłusznie uznał również, że wnoszący odwołanie nie wykazał, że gdyby nie zgłoszona nieprawidłowość, ocena mogłaby być inna.
3. W przedmiocie oddalenia części drugiej zarzutu drugiego skargi o stwierdzenie nieważności:
Sąd nie odniósł się do kwestii dopuszczalności i wiarygodności załącznika D.7, chociaż oparł się na tym dokumencie.
Sąd nie uwzględnił ochrony związanej ze statusem informatora i nie sprawdził istnienia subiektywnej stronniczości obarczającej błędem postępowanie w sprawie oceny.
Sąd przesądził o potencjalnym wyniku wyroku stwierdzającego nieważność i orzekł ultra petita. Naruszył on również zasadę kontradyktoryjności.
Sąd zastosował również błędnie OPW dotyczące oceny.
4. W przedmiocie oddalenia części pierwszej zarzutu trzeciego skargi o stwierdzenie nieważności:
Uznając, że sprawozdanie zostało sporządzone w oparciu o precyzyjne, wiarygodne i sprawdzone informacje, Sąd nie uwzględnił elementów stanu faktycznego i dokumentów przedstawionych przez strony. Nałożył on również niezgodny z prawem warunek dopuszczalności zarzutu i naruszył zasady mające zastosowanie w przypadku długotrwałych nieobecności. Wreszcie, niezgodnie z prawem odstąpił on od merytorycznej analizy sytuacji wnoszącego odwołanie.
5. W przedmiocie oddalenia części drugiej zarzutu trzeciego skargi o stwierdzenie nieważności:
Sąd naruszył zasady dotyczące postępowania dowodowego i naruszył zasadę kontradyktoryjności oraz prawo do obrony.