Sprawa C-531/18 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 30 maja 2018 r. w sprawie T-664/16 PJ/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 10 sierpnia 2018 r. przez PC.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.103.5

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 marca 2020 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 30 maja 2018 r. w sprawie T-664/16 PJ/Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 10 sierpnia 2018 r. przez PC

(Sprawa C-531/18 P)

Język postępowania: niemiecki

(2020/C 103/06)

(Dz.U.UE C z dnia 30 marca 2020 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: PC (przedstawiciele: J. Lipinsky i C. von Donat, Rechtsanwälte)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania wnoszącej odwołanie

– uchylenie sentencji postanowienia Sądu Unii Europejskiej z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie T-664/16 i przekazanie sprawy Sądowi celem ponownego rozpoznania;

– obciążenie Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania strona wnosząca je podnosi trzy zarzuty.

1. Naruszenie art. 19 ust. 3 statutu Trybunału Sprawiedliwości (w związku z art. 51 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem)

Dokonane w zaskarżonym postanowieniu ustalenie niemożności orzeczenia w przedmiocie wniosku dotyczącego następstwa procesowego zostało oparte na błędnym przyjęciu niedopuszczalności skargi w sprawie T-664/16, a także na błędnym przyjęciu znaczenia relacji między wnoszącą odwołanie a skarżącym. Sąd odrzucił skargę w sprawie T-664/16 z naruszeniem art. 19 ust 3 statutu Trybunału Sprawiedliwości, ponieważ błędnie zastosował zawarty w tym przepisie wymóg, by strony muszą "być reprezentowane przez adwokatów lub radców prawnych". Sąd rozciągnął te wymogi na niezależność adwokata. Brzmienie i znaczenie art. 19 ust. 3 statutu Trybunału nie uzasadnia wykładni dokonanej przez Sąd. Wykładnia ta nie znajduje poparcia w orzecznictwie Trybunału. Nie była ona też przewidywalna i narusza zasadę pewności prawa.

2. Naruszenie art. 19 ust. 3 statutu Trybunału Sprawiedliwości (w związku z art. 51 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem)

Zaskarżone postanowienie narusza art 19 ust. 3 statutu Trybunału Sprawiedliwości (w związku z art. 175 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem) ponadto z tego powodu, że Sąd, niewłaściwie stosując ten przepis, przyjął, że wnosząca odwołanie, przedkładając wniosek dotyczący następstwa procesowego, nie była reprezentowana przez niezależnego adwokata i z tego względu jej wniosek był niedopuszczalny. Przyjęta przez Sąd za podstawę wykładnia wymogu niezależności adwokata nie znajduje uzasadnienia ani w brzmieniu, ani w znaczeniu art. 19 ust. 3 statutu Trybunału (w związku z art. 175 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem).

3. Naruszenie art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej

Zaskarżone postanowienie narusza wreszcie art. 47 akapity pierwszy i drugi karty praw podstawowych, ponieważ dokonana przez Sąd szeroka i niedająca się wywieść z brzmienia art. 19 ust. 3 statutu Trybunału wykładnia pojęcia "niezależności" adwokata strony skarżącej doprowadziła do tego, że wnosząca odwołanie została pozbawiona skutecznej ochrony prawnej.