Sprawa C-522/16: A v. Staatssecretaris van Financiën (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.424.11

Akt nienormatywny

Wersja od: 11 grudnia 2017 r.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 19 października 2017 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden - Niderlandy) - A /Staatssecretaris van Financiën

(Sprawa C-522/16) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Unia celna i Wspólna taryfa celna - Rozporządzenie (EWG) nr 2913/92 - Artykuł 201 ust. 3 akapit drugi i art. 221 ust. 3 i 4 - Rozporządzenie (EWG) nr 2777/75 - Rozporządzenie (WE) nr 1484/95 - Dodatkowe należności celne przywozowe - Sztuczna konstrukcja w celu uniknięcia dodatkowych opłat celnych - Nieprawidłowy charakter danych u podstaw zgłoszenia celnego - Osoby mogące być pociągnięte do odpowiedzialności z tytułu należności celnych - Termin przedawnienia]

Język postępowania: niderlandzki

(2017/C 424/15)

(Dz.U.UE C z dnia 11 grudnia 2017 r.)

Sąd odsyłający

Hoge Raad der Nederlanden

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: A

Strona pozwana: Staatssecretaris van Financiën

Sentencja

1) W okolicznościach tego rodzaju jak w postępowaniu głównym art. 201 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/ 92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny, zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2700/ 2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2000 r. należy interpretować w ten sposób, że dokumenty, których przedstawienie jest wymagane na mocy art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1484/95 z dnia 28 czerwca 1995 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wprowadzania systemu dodatkowych należności celnych przywozowych oraz ustalającego dodatkowe należności celne przywozowe w sektorach mięsa drobiowego i jaj oraz w odniesieniu do albumin jaj i uchylającego rozporządzenie nr 163/67/EWG, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 684/1999 z dnia 29 marca 1999 r. stanowią dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia celnego w rozumieniu tego przepisu.

2) Artykuł 201 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 2700/2000, należy interpretować w ten sposób, że pojęcie "dłużnika" z tytułu długu celnego w rozumieniu tego przepisu obejmuje osobę fizyczną, która miała ścisły i świadomy udział w koncepcji i sztucznym utworzeniu struktury transakcji handlowych, tego rodzaju jak w postępowaniu głównym, skutkujących zmniejszeniem kwoty prawnie wymaganych należności celnych przywozowych, chociaż sama nie przedstawiła nieprawidłowych danych służących za podstawę sporządzenia zgłoszenia celnego, gdy z okoliczności sprawy wynika, że osoba ta wiedziała lub, racjonalnie rzecz biorąc, powinna była wiedzieć, że transakcje objęte tę strukturą nie były dokonywane w ramach zwykłych transakcji handlowych, lecz wyłącznie w celu nadużycia korzyści przewidzianych w prawie Unii. Jest w tym względzie bez znaczenia okoliczność, że owa osoba wzięła udział w omawianym planowaniu i sztucznym tworzeniu owej struktury dopiero po uzyskaniu od rzeczoznawców z dziedziny prawa celnego zapewnienia o ich zgodności z prawem.

3) Artykuł 221 ust. 4 rozporządzenia nr 2913/92, zmienionego rozporządzeniem nr 2700/2000, należy interpretować w ten sposób, że w okolicznościach tego rodzaju jak w postępowaniu głównym fakt, że dług celny w przywozie powstał zgodnie z art. 201 ust. 1 tego kodeksu w związku z dopuszczeniem do swobodnego obrotu towarów podlegających należnościom przywozowym nie może sam w sobie prowadzić do wykluczenia możliwości powiadomienia dłużnika o kwocie należności celnych przywozowych wymaganych w związku z tymi towarami po wygaśnięciu terminu określonego w art. 221 ust. 3 owego rozporządzenia ze zmianami.

¹ Dz.U. C 86 z 20.3.2017.