Sprawa C-517/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 15 lipca 2015 r. w sprawie T-465/12 AGC Glass Europe i in./Komisja Europejska, wniesione w dniu 25 września 2015 r. przez AGC Glass Europe, AGC Automotive Europe, AGC France, AGC Flat Glass Italia Srl, AGC Glass UK Ltd, AGC Glass Germany GmbH.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.398.20

Akt nieoceniany

Wersja od: 30 listopada 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 15 lipca 2015 r. w sprawie T-465/12 AGC Glass Europe i in./Komisja Europejska, wniesione w dniu 25 września 2015 r. przez AGC Glass Europe, AGC Automotive Europe, AGC France, AGC Flat Glass Italia Srl, AGC Glass UK Ltd, AGC Glass Germany GmbH

(Sprawa C-517/15 P)

Język postępowania: angielski

(2015/C 398/25)

(Dz.U.UE C z dnia 30 listopada 2015 r.)

Strony

Wnoszące odwołanie: AGC Glass Europe, AGC Automotive Europe, AGC France, AGC Flat Glass Italia Srl, AGC Glass UK Ltd, AGC Glass Germany GmbH (przedstawiciele: adwokaci L. Garzaniti, A. Burckett St Laurent i F. Hoseinian)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

Wnoszące odwołanie wnoszą do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu z dnia 15 lipca 2015 r. w sprawie T-465/12 AGC Glass Europe SA i in./Komisja Europejska;

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2012) 5719 final z dnia 6 sierpnia 2012 r. (zwanej dalej "zaskarżoną decyzją"), którą oddalono w części złożony przez AGC wniosek o zachowanie poufności pewnych informacji zawartych w decyzji w sprawie COMP/39. 125 - Szkło samochodowe, lub ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd; oraz

- obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszące odwołanie opierają się na trzech następujących zarzutach i głównych argumentach:

1. Sąd naruszył prawo, uznając, że zgodnie z decyzją przewodniczącego Komisji Europejskiej 2011/695/UE z dnia 13 października 2011 r. w sprawie funkcji i zakresu uprawnień urzędnika przeprowadzającego spotkanie wyjaśniające w niektórych postępowaniach z zakresu konkurencji ¹ kompetencje funkcjonariusza ds. przesłuchań nie obejmują oceny zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i równego traktowania. Ponadto Sąd przeinaczył w wyroku okoliczności faktyczne, twierdząc, że funkcjonariusz ds. przesłuchań dokonał oceny argumentów podniesionych przez wnoszące odwołanie w odniesieniu do zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i równego traktowania.

2. Sąd dopuścił się naruszenia prawa, dochodząc do wniosku, że zaskarżona decyzja nie narusza zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i równego traktowania. Zważywszy, że wnoszące odwołanie są jedynymi podmiotami, które wniosły o złagodzenie kary, mają one prawo do tego, by ich poufne informacje nie zostały opublikowane, gdyż taka publikacja umożliwiłaby osobom trzecim zidentyfikowanie źródła oświadczeń w sprawie samooskarżenia przedłożonych Komisji w ramach programu łagodzenia kar.

3. Wyrok jest obarczony brakiem uzasadnienia w odniesieniu do kompetencji funkcjonariusza ds. przesłuchań, jak również w odniesieniu do możliwości stosowania zasad ochrony uzasadnionych oczekiwań i równego traktowania. Sąd naruszył zatem obowiązek, który spoczywa na nim na podstawie art. 296 TFEU oraz art. 36 i 53 statutu Trybunału Sprawiedliwości. W szczególności Sąd nie podał powodów, dla których odszedł od utrwalonego orzecznictwa, na które powołały się wnoszące odwołanie.

¹ Dz.U. L 275, s. 29.