Sprawa C-508/14: Český telekomunikační úřad v. T-Mobile Czech Republic a.s., Vodafone Czech Republic a.s. (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.389.11/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 listopada 2015 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 6 października 2015 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Nejvyšší správní soud - Republika Czeska) - Český telekomunikační úřad/T-Mobile Czech Republic a.s., Vodafone Czech Republic a.s.

(Sprawa C-508/14) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Dyrektywa 2002/22/WE (dyrektywa o usłudze powszechnej) - Kalkulacja kosztu obowiązku świadczenia usługi powszechnej - Uwzględnienie stopy zwrotu z zasobów własnych - Bezpośrednia skuteczność - Stosowanie ratione temporis]

Język postępowania: czeski

(2015/C 389/13)

(Dz.U.UE C z dnia 23 listopada 2015 r.)

Sąd odsyłający

Nejvyšší správní soud

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Český telekomunikační úřad

Strona pozwana: T-Mobile Czech Republic a.s., Vodafone Czech Republic a.s.

przy udziale: O2 Czech Republic a.s., dawniej Telefónica Czech Republic a.s., UPC Česká republika s.r.o.

Sentencja

1) Artykuły 12 i 13 dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektywy o usłudze powszechnej) należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie temu, by koszt netto obowiązku świadczenia usługi powszechnej obejmował "rozsądny zysk" podmiotu świadczącego tę usługę składający się ze stopy zwrotu z zasobów własnych, której zażądałoby przedsiębiorstwo porównywalne z podmiotem świadczącym usługę powszechną rozważające, czy podjąć się wykonywania danej usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym w całym okresie powierzenia, przy uwzględnieniu poziomu ryzyka.

2) Artykuły 12 i 13 dyrektywy 2002/22 należy interpretować w ten sposób, że są one bezpośrednio skuteczne i że jednostki mogą powoływać się na nie bezpośrednio przed sądem krajowym w celu zakwestionowania decyzji krajowego organu regulacyjnego.

3) Dyrektywę 2002/22 należy interpretować w ten sposób, że nie znajduje ona zastosowania do określenia wysokości kosztu netto obowiązku świadczenia przez przedsiębiorstwo wyznaczone usługi powszechnej w okresie poprzedzającym przystąpienie Republiki Czeskiej do Unii Europejskiej, a mianowicie od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2004 r.

¹ Dz.U. C 56 z 16.2.2015.