Sprawa C-498/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 29 września 2009 r. w sprawach połączonych T-225/07 i T-364/07 Thomson Sales Europe przeciwko Komisji wniesione w dniu 3 grudnia 2009 r. przez Thomson Sales Europe.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2010.80.7/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 marca 2010 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) wydanego w dniu 29 września 2009 r. w sprawach połączonych T-225/07 i T-364/07 Thomson Sales Europe przeciwko Komisji wniesione w dniu 3 grudnia 2009 r. przez Thomson Sales Europe

(Sprawa C-498/09 P)

(2010/C 80/13)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 27 marca 2010 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Thomson Sales Europe (przedstawiciele: F. Goguel i F. Foucault, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołania

– uchylenie wyroku Sądu z dnia 29 września 2009 r.,

– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej REM nr 03/05 z dnia 7 maja 2007 r.,

– obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi na jego poparcie trzy zarzuty.

W zarzucie pierwszym wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył zasady dotyczące kompetencji wyrażone w art. 225 WE, gdyż wydał orzeczenie co do istoty sprawy w przedmiocie jej wniosku o stwierdzenie nieważności pisma Komisji z dnia 20 lipca 2007 r., w którym nie potwierdzono możliwości skorzystania z odstąpienia od pokrycia retrospektywnego należności celnych przywozowych nałożonych na odbiorniki telewizji kolorowej produkowane w Tajlandii, podczas gdy Sąd orzekł uprzednio, że rzeczony wniosek jest niedopuszczalny, z uwagi na fakt, że powyższe pismo nie może wywoływać skutków prawnych.

W zarzucie drugim wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo do obrony i popełnił oczywisty błąd w zakresie kwalifikacji prawnej okoliczności faktycznych, gdyż, po pierwsze, oddalił jej wniosek o udostępnienie stronom wszystkich dowodów i, po drugie, orzekł, że Thomson dopuściła się oczywistego zaniedbaniem, w zakresie w jakim jako doświadczony podmiot gospodarczy, powinna była zwrócić się do Komisji o szczegółowe informacje co do możliwości zgłaszania odiorników telewizji kolorowej produkowanych w Tajlandii jako pochodzących z tego państwa, po tym jak rozpoczęła zaopatrywanie się w kineskopy pochodzące z Korei i Malezji.

W zarzucie trzecim obejmującym dwie części, Thomson powołuje się na naruszenie przez Sąd art. 239 kodeksu celnego⁽¹⁾ dotyczącego możliwości całkowitego lub częściowego zwrotu uiszczonych przywozowych i wywozowych należności celnych lub też umorzenia kwoty długu celnego. Wnosząca odwołanie podnosi, po pierwsze, że Sąd naruszył prawo, w zakresie w jakim oddalił jej skargę badając wyłącznie przesłankę dotyczącą braku oszustwa lub zaniedbania, bez uprzedniego zbadania przesłanki dotyczącej zaistnienia szczególnej sytuacji.

Po drugie, Sąd popełnił błąd w zakresie kwalifikacji prawnej okoliczności faktycznych, a zatem naruszył prawo uznając, że przesłanki umorzenia z art. 239 kodeksu celnego nie były spełnione. Zdaniem wnoszącej odwołanie spełniała ona wymogi ustanowione w tym przepisie, ponieważ okoliczności w niniejszej prawie stanowiły o zaistnieniu szczególnej sytuacji, w zakresie w jakim Komisja zmieniał praktykę dokonując wykładni odpowiednich przepisów nie informując o tym w odpowiedni sposób podmiotów gospodarczych.

Thomson twierdzi ponadto, że nie miała żadnych wątpliwości co do prawidłowości jej transakcji, gdyż była przekonana, że do całej jej produkcji zastosowanie znajdzie wyłącznie jedno cło antydumpingowe, ustalone praktycznie w porozumieniu z Komisją. Nie można było zatem uznać, że dopuściła się ona zaniedbania.

______

⁽¹⁾ Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy kodeks celny (Dz.U. L 302, s. 1).