Sprawa C-495/10: Centre hospitalier universitaire de Besançon v. Thomas Dutrueux’, Caisse primaire d'assurance maladie du Jura (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2012.49.11/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-495/10)(1)
(Dyrektywa 85/374/EWG - Odpowiedzialność za produkty wadliwe - Zakres stosowania - Krajowy system nakładający na publiczne zakłady opieki zdrowotnej obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej pacjentowi z racji wadliwości urządzenia lub produktu używanego w ramach udzielonych świadczeń opieki zdrowotnej, nawet w braku winy, którą można by przypisać tym zakładom)
(2012/C 49/17)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 18 lutego 2012 r.)
Sąd krajowy
Conseil d'État
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Centre hospitalier universitaire de Besançon
Strona pozwana: Thomas Dutrueux, Caisse primaire d'assurance maladie du Jura
Przedmiot
Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Conseil d'État - Wykładnia art. 13 dyrektywy Rady 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe (Dz.U. L 210, s. 29) - Odpowiedzialność publicznych jednostek opieki zdrowotnej wobec ich pacjentów - Dopuszczalność krajowego systemu odpowiedzialności umożliwiającego poszkodowanemu uzyskanie, nawet w przypadku braku winy, naprawienia szkód spowodowanych wadliwością produktów - Ograniczenie odpowiedzialności podmiotu świadczącego usługi
Sentencja
Odpowiedzialność usługodawcy, który w ramach świadczenia usług, takich jak świadczenia z zakresu opieki zdrowotnej udzielane w szpitalu, używa wadliwych urządzeń lub produktów, których nie jest on producentem w rozumieniu przepisów art. 3 dyrektywy Rady 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe, zmienionej dyrektywą 1999/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 maja 1999 r., i wyrządza w związku z tym szkodę osobie korzystającej z tych świadczeń, nie jest objęta zakresem zastosowania wskazanej dyrektywy. Dyrektywa ta nie stoi więc na przeszkodzie ustanowieniu przez państwo członkowskie systemu, takiego jak system będący przedmiotem sporu przed sądem krajowym, przewidującego odpowiedzialność takiego usługodawcy za wyrządzone w ten sposób szkody, nawet jeżeli nie można mu przypisać jakiejkolwiek winy, pod warunkiem jednakże, że poszkodowany lub wspomniany usługodawca zachowają możliwość pociągnięcia producenta do odpowiedzialności na podstawie omawianej dyrektywy, jeżeli zostaną spełnione określone w niej przesłanki.
(1) Dz.U. C 30 z 29.1.2011.