Sprawa C-493/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverfassungsgericht (Niemcy) w dniu 15 sierpnia 2017 r. - Heinrich Weiss i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.402.9

Akt nienormatywny

Wersja od: 27 listopada 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesverfassungsgericht (Niemcy) w dniu 15 sierpnia 2017 r. - Heinrich Weiss i in.

(Sprawa C-493/17)

Język postępowania: niemiecki

(2017/C 402/11)

(Dz.U.UE C z dnia 27 listopada 2017 r.)

Sąd odsyłający

Bundesverfassungsgericht

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Heinrich Weiss, Jürgen Heraeus, Patrick Adenauer, Bernd Lucke, Hans-Olaf Henkel, Joachim Starbatty, Bernd Kölmel, Ulrike Trebesius, Peter Gauweiler, Johann Heinrich von Stein, Gunnar Heinsohn, Otto Michels, Reinhold von Eben-Worlée, Michael Göde, Dagmar Metzger, Karl-Heinz Hauptmann, Stefan Städter, Markus C. Kerber i in.

Druga strona postępowania: Niemiecki rząd federalny, Bundestag, Europejski Bank Centralny, niemiecki bank federalny

Pytania prejudycjalne

1. Czy decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/774 z dnia 4 marca 2015 r. w sprawie programu zakupu aktywów sektora publicznego na rynkach wtórnych (EBC/2015/10) ¹  w brzmieniu decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/2101 z dnia 5 listopada 2015 r. zmieniającej decyzję (UE) 2015/774 w sprawie programu zakupu aktywów sektora publicznego na rynkach wtórnych (EBC/2015/33) ² , decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/702 z dnia 18 kwietnia 2016 r. zmieniającej decyzję (UE) 2015/774 w sprawie programu zakupu aktywów sektora publicznego na rynkach wtórnych (EBC/2016/8) ³  oraz decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2016/1041 z dnia 22 czerwca 2016 r. w sprawie kwalifikowania rynkowych instrumentów dłużnych emitowanych lub w pełni gwarantowanych przez Republikę Grecką i uchylającej decyzję (UE) 2015/300 (EBC/2016/ 18) ⁴  względnie sposób jej wykonania narusza art. 123 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej?

Czy w szczególności zostaje naruszony art. 123 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, gdy w ramach programu zakupu aktywów sektora publicznego na rynkach wtórnych (PSPP)

a) szczegóły zakupu zostają podane do wiadomości w sposób uzasadniający na rynkach faktyczną pewność, że Eurosystem częściowo nabędzie obligacje emitowane przez państwa członkowskie?

b) również następczo nie zostają podane do wiadomości szczegóły dochowania terminów minimalnych między emisją papieru wartościowego na rynek pierwotny a jego wykupem na rynku wtórnym, w związku z czym w tym zakresie nie jest możliwa kontrola sądowa?

c) wszystkie nabyte obligacje nie zostają ponownie sprzedane, lecz są zatrzymywane do dnia ich zapadalności i w związku z tym zostają one wycofane z rynku?

d) Eurosystem nabywa nominalnie rynkowe dłużne papiery wartościowe o ujemnej stopie zwrotu do wykupu?

2. Czy decyzja wskazana w pkt 1 narusza art. 123 TFUE w każdym razie wówczas, gdy biorąc pod uwagę zmienione warunki na rynkach finansowych, w szczególności ze względu na zmniejszenie liczby nabywalnych dłużnych papierów wartościowych, jej dalsze wykonanie wymaga stałego rozluźniania pierwotnie obowiązujących zasad zakupu i określone w orzecznictwie Trybunału ograniczenia programu zakupu obligacji, jaki stanowi PSPP, tracą swą skuteczność?

3. Czy wskazana w pkt 1 decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2015/774 z dnia 4 marca 2015 r. w aktualnym brzmieniu narusza art. 119 i art. 127 ust. 1 i 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 17-24 Protokołu w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego, ponieważ wykracza poza uregulowany w wymienionych przepisach mandat Europejskiego Banku Centralnego dotyczący polityki pieniężnej i w związku z tym ingeruje w kompetencje państw członkowskich?

Czy przekroczenie mandatu Europejskiego Banku Centralnego wynika w szczególności z tego, że

a) decyzja wskazana w pkt 1, ze względu na wartość PSPP, wynoszącą w dniu 12 maja 2017 r. 1 534,8 miliardów EUR znacznie wpływa na warunki refinansowania państw członkowskich?

b) decyzja wskazana w pkt 1, biorąc pod uwagę wskazaną w pkt a) poprawę warunków refinansowania państw członkowskich i jej wpływ na banki komercyjne, wywiera nie tylko pośrednie skutki w zakresie polityki gospodarczej, lecz również jej obiektywnie stwierdzalne skutki wskazują na cele programu leżące w polityce gospodarczej, przynajmniej równorzędnie z celami polityki pieniężnej?

c) decyzja wskazana w pkt 1 narusza zasadę proporcjonalności ze względu na jej silne skutki w zakresie polityki gospodarczej?

d) decyzji wskazanej w pkt 1 nie można zbadać pod kątem trwałego niezbędnego charakteru i proporcjonalności ze względu na brak szczególnego uzasadnienia podczas realizacji trwającej więcej niż dwa lata?

4. Czy decyzja wskazana w pkt 1 narusza w każdym razie art. 119 i art. 127 ust. 1 i 2 TFUE oraz art. 17-24 Protokołu w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego z tego względu, że wartość PSPP, jego trwająca więcej niż dwa lata realizacja oraz wynikające z tego skutki w zakresie polityki gospodarczej skłaniają do odmiennej oceny niezbędnego charakteru i proporcjonalności PSPP i w związku z tym stanowi on od określonego momentu przekroczenie mandatu w zakresie polityki pieniężnej Europejskiego Banku Centralnego?

5. Czy ewentualnie przyjęty w decyzji wskazanej w pkt 1 nieograniczony rozdział ryzyka przy niewykonaniu zobowiązania obligacji rządów centralnych i zrównanych z nimi emitentów pomiędzy krajowe banki centralne Eurosystemu narusza art. 123 i art. 125 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 4 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, gdy w związku z tym konieczna może stać się rekapitalizacja krajowych banków centralnych środkami budżetowymi?

¹ Dz.U. L 121, s. 20.

² Dz.U. L 305, s. 106.

³ Dz.U. L 121, s. 24.

⁴ Dz.U. L 169, s. 14.