Sprawa C-492/13: Traum EOOD v. Direktor na Direktsia "Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika" Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.439.11

Akt nienormatywny

Wersja od: 8 grudnia 2014 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 9 października 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administrativen sad - Varna - Bułgaria) - Traum EOOD przeciwko Direktor na Direktsia "Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika" Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

(Sprawa C-492/13) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Podatki - VAT - Dyrektywa 2006/112/WE - Artykuł 138 ust. 1 - Zwolnienia związane z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi - Nabywca niezarejestrowany do celów VAT - Obowiązek sprzedawcy wykazania autentyczności podpisu nabywcy lub jego przedstawiciela - Zasady proporcjonalności, pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań - Bezpośrednia skuteczność)

Język postępowania: bułgarski

(2014/C 439/15)

(Dz.U.UE C z dnia 8 grudnia 2014 r.)

Sąd odsyłający

Administrativen sad - Varna

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Traum EOOD

Strona pozwana: Direktor na Direktsia "Obzhalvane i danachno-osiguritelna praktika" Varna pri Tsentralno upravlenie na Natsionalnata agentsia za prihodite

Sentencja

1) Artykuł 138 ust. 1 i art. 139 ust. 1 akapit drugi dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2010/88/UE z dnia 7 grudnia 2010 r., powinny być interpretowane w ten sposób, że sprzeciwiają się one w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym temu, aby organ podatkowy państwa członkowskiego odmawiał korzystania z prawa do zwolnienia z podatku od wartości dodanej z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej z tego powodu, że nabywca nie był zarejestrowany dla celów tego podatku w innym państwie członkowskim oraz że dostawca nie wykazał ani autentyczności podpisu znajdującego się na dokumentach przedstawionych na poparcie deklaracji rzekomo zwolnionej dostawy, ani upoważnienia osoby, która podpisała dokumenty w imieniu nabywcy, podczas gdy dokumenty uzasadniające prawo do zwolnienia przedstawione przez dostawcę na poparcie jego deklaracji były zgodne z ustalonym przez prawo krajowe wykazem dokumentów, jakie powinny zostać przedstawione temu organowi, i dokumenty te w pierwszej kolejności zostały zaakceptowane przez ten organ jako dowód uzasadniający, co należy do weryfikacji sądu odsyłającego.

2) Artykuł 138 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, zmienionej dyrektywą 2010/88, powinien być intepretowany w ten sposób, że jest on bezpośrednio skuteczny tak, że podatnicy mogą się na niego powoływać przed sądami krajowymi wobec państw członkowskich w celu uzyskania zwolnienia z podatku od wartości dodanej z tytułu dostawy wewnątrzwspólnotowej.

¹ Dz.U. C 344 z 23.11.2013.