Sprawa C-490/04: Skarga wniesiona w dniu 29 listopada 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec.
Dz.U.UE.C.2005.45.13
Akt nienormatywny(Sprawa C-490/04)
(2005/C 45/26)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 19 lutego 2005 r.)
W dniu 29 listopada 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Enrico Taversę i Horstpetera Kreppela, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Republice Federalnej Niemiec.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
1) stwierdzenie, że Republika Federalna Niemiec uchybiła swoim zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 49 WE ustanawiając, że
a) przedsiębiorstwa zagraniczne są zobowiązane do opłacania składek do niemieckiej kasy urlopowej za ich delegowanych pracowników nawet wtedy, gdy zgodnie z przepisami państwa siedziby ich pracodawcy przysługuje im zasadniczo podobna ochrona (§ 1 Abs. 3 Arbeitnehmerentsendegesetz - ustawa o delegowaniu pracowników do pracy za granicą, zwana dalej "AEntG");
b) przedsiębiorstwa zagraniczne są zobowiązane do sporządzenia tłumaczenia umowy o pracę (lub dokumentów wymaganych zgodnie z prawem państwa miejsca zamieszkania pracownika w ramach dyrektywy 91/533/EWG), obliczeń płacowych, ewidencji czasu pracy, dokumentów dotyczących dokonanych wypłat oraz wszelkich innych dokumentów, których zażądają władze niemieckie (§ 2 AEntG);
c) zagraniczne agencje pracy tymczasowej są zobowiązane do dokonania zgłoszenia nie tylko przed każdym skierowaniem pracownika do pracodawcy użytkownika w Niemczech, lecz również przed każdym zatrudnieniem na budowie (§ 3 Abs. 2 AEntG)
2) obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Komisja podnosi, że poszczególne przepisy AEntG, która dokonała transpozycji do prawa krajowego dyrektywy 96/71/WE o delegowaniu pracowników, w dalszym ciągu nie są zgodne z poszczególnymi przepisami tej dyrektywy.
Przepisy dotyczące obowiązku płacenia składek do niemieckiej kasy urlopowej przez pracodawcę z siedzibą w innym Państwie Członkowskim niż Niemcy
Obowiązek opłacania składek do niemieckiej kasy urlopowej stanowi zdaniem Komisji niedopuszczalne ograniczenie swobody świadczenia usług w rozumieniu art. 49 WE w sytuacji, gdy jest zagwarantowane, że delegujący pracodawcy udzielają swoim pracownikom taką samą ilość dni urlopu płatnego, jak to jest przewidziane w niemieckich regulacjach układów zbiorowych, a odnośnie wynagrodzenia za urlop delegowani pracownicy posiadają na mocy systemu prawnego w państwie delegującym taką samą lub podobną ochronę, jaka jest zagwarantowana w Niemczech.
Przepisy dotyczące obowiązku tłumaczenia dokumentów przez pracodawcę z siedzibą w innym Państwie Członkowskim niż Niemcy
Zdaniem Komisji wymóg tłumaczenia dokumentów pozwala wprawdzie wypełnić zadania kontrolne Niemiec. Mając jednak na uwadze współpracę w dziedzinie informacji utworzoną na mocy art. 4 dyrektywy o delegowaniu pracowników obowiązek tłumaczenia wszystkich dokumentów przestał być niezbędny i dlatego jest zbyt daleko idący.
Przepisy dotyczące obowiązku zgłaszania właściwemu organowi przez agencję pracy tymczasowej z siedzibą innym Państwie Członkowskim niż Niemcy zmiany pracownika delegowanego z jednej budowy na drugą przed każdą taką zmianą
Chociaż obowiązek agencji pracy tymczasowej z siedzibą poza Niemcami do informowania o zmianach nieznacznie został zmieniony, to zdaniem Komisji w dalszym ciągu ma miejsce nierówne traktowanie, jako że w przypadku agencji pracy tymczasowej z siedzibą w Niemczech obowiązek poinformowania o zmianach spoczywa na pracodawcy użytkowniku, podczas gdy w przypadku agencji pracy tymczasowej z siedzibą poza Niemcami obowiązek ten spoczywa zasadniczo na delegującym i jedynie na podstawie porozumienia umownego może zostać przeniesiony na pracodawcę użytkownika. To nierówne traktowanie stanowi niedopuszczalne ograniczenie swobody świadczenia usług w rozumieniu art. 49 WE.