Sprawa C-479/18: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bezirksgericht für Handelssachen Wien (Austria) w dniu 20 lipca 2018 r. - KL i in. / UNIQA Österreich Versicherungen i in.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.427.6

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 listopada 2018 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bezirksgericht für Handelssachen Wien (Austria) w dniu 20 lipca 2018 r. - KL i in. / UNIQA Österreich Versicherungen i in.

(Sprawa C-479/18)

Język postępowania: niemiecki

(2018/C 427/10)

(Dz.U.UE C z dnia 26 listopada 2018 r.)

Sąd odsyłający

Bezirksgericht für Handelssachen Wien

Strony w postępowaniu głównym

Strona powodowa: KL, LK, MJ, NI

Strona pozwana: UNIQA Österreich Versicherungen, DONAU Versicherung AG Vienna Insurance Group, Allianz Elementar Lebensversicherungs-Aktiengesellschaft

Pytania prejudycjalne

1) Czy art. 15 ust. 1 dyrektywy 90/619/EWG ¹  w związku z art. 31 dyrektywy 92/96/EWG ²  bądź art. 35 ust. 1 w związku z art. 36 ust. 1 dyrektywy 2002/83/WE ³  bądź art. 185 ust. 1 w związku z art. 186 ust. 1 dyrektywy 2009/ 138/WE ⁴  należy interpretować w ten sposób, że w przypadku braku krajowych przepisów dotyczących skutków błędnego pouczenia o prawie odstąpienia przed zawarciem umowy, bieg terminu do wykonania prawa odstąpienia nie rozpoczyna się, jeżeli zakład ubezpieczeń poda w pouczeniu, że wykonanie odstąpienia musi nastąpić w formie pisemnej, mimo że według prawa krajowego odstąpienie jest możliwe w dowolnej formie?

2) (w wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:)

Czy art. 15 ust. 1 dyrektywy 90/619/EWG w związku z art. 31 dyrektywy 92/96/EWG należy interpretować w ten sposób, że stoi na przeszkodzie przepisowi krajowemu, zgodnie z którym w przypadku braku pouczenia lub błędnego pouczenia o prawie odstąpienia przed zawarciem umowy bieg terminu do wykonania prawa odstąpienia rozpoczyna się w tym momencie, w którym ubezpieczający dowiedział się - bez względu na sposób - o przysługującym mu prawie odstąpienia?

3) Czy art. 35 ust. 1 w związku z art. 36 ust. 1 dyrektywy 2002/83/WE należy interpretować w ten sposób, że w przypadku braku krajowych przepisów dotyczących skutków braku pouczenia lub błędnego pouczenia o prawie odstąpienia przed zawarciem umowy prawo ubezpieczającego do odstąpienia od umowy wygasa najpóźniej po wypłaceniu mu wartości wykupu z powodu wypowiedzenia przez niego umowy i tym samym pełnym wykonaniu przez strony umowy obowiązków wynikających z umowy?

4) (w wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze lub odpowiedzi przeczącej na pytanie trzecie:)

Czy art. 15 ust. 1 dyrektywy 90/619/EWG bądź art. 35 ust. 1 dyrektywy 2002/83/WE bądź art. 186 ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisowi prawa krajowego, zgodnie z którym ubezpieczającemu w wypadku wykonania przysługującego mu prawa odstąpienia należy zwrócić wartość wykupu (wartość godziwą ubezpieczenia obliczoną według uznanych reguł matematyki ubezpieczeniowej)?

5) (w wypadku odniesienia się do pytania czwartego i udzielenia odpowiedzi twierdzącej:)

Czy art. 15 ust. 1 dyrektywy 90/619/EWG bądź art. 35 ust. 1 dyrektywy 2002/83/WE bądź art. 186 ust. 1 dyrektywy 2009/138/WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisowi prawa krajowego, zgodnie z którym w wypadku wykonania prawa odstąpienia roszczenie o ryczałtowe oprocentowanie zwracanych składek z powodu przedawnienia może zostać ograniczone do tej części, która obejmuje okres ostatnich trzech lat przed wniesieniem pozwu?

¹ Druga dyrektywa Rady 90/619/EWG z dnia 8 listopada 1990 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do bezpośrednich ubezpieczeń na życie i ustanowienia przepisów ułatwiających skuteczne korzystanie ze swobody świadczenia usług oraz zmieniająca dyrektywę 79/267/EWG (Dz.U. 1990, L 330, s. 50).

² Dyrektywa Rady 92/96/EWG z dnia 10 listopada 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do bezpośrednich ubezpieczeń na życie oraz zmieniająca dyrektywy 79/267/EWG i 90/619/ EWG (trzecia dyrektywa w sprawie ubezpieczeń na życie) (Dz.U. 1992, L 360, s. 1)

³ Dyrektywa 2002/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. dotycząca ubezpieczeń na życie (Dz.U. 2002, L 345, s. 1).

⁴ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. 2009, L 335, s. 1).