Sprawa C-476/17: Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. - Pelham GmbH, Moses Pelham, Martin Haas v. Ralf Hütter, Florian Schneider-Esleben.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2019.319.6

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 września 2019 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 29 lipca 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof - Niemcy) - Pelham GmbH, Moses Pelham, Martin Haas/Ralf Hütter, Florian Schneider-Esleben

(Sprawa C-476/17) ¹

(Odesłanie prejudycjalne - Prawo autorskie i prawa pokrewne - Dyrektywa 2001/29/WE - Społeczeństwo informacyjne - Harmonizacja niektór ych aspektów prawa autorskiego i praw pokrewnych - Próbkowanie (sampling) - Artykuł 2 lit. c) - Producenci fonogramów - Prawo do zwielokrotniania - Zwielokrotnianie "częściowe" - Artykuł 5 ust. 2 i 3 - Wyjątki i ograniczenia - Zakres - Artykuł 5 ust. 3 lit. d) - Cytowanie - Dyrektywa 2006/115/WE - Artykuł 9 ust. 1 lit. b) - Prawo do rozpowszechniania - Prawa podstawowe - Karta praw podstawowych Unii Europejskiej - Artykuł 13 - Wolność sztuki)

Język postępowania: niemiecki

(2019/C 319/05)

(Dz.U.UE C z dnia 23 września 2019 r.)

Sąd odsyłający

Bundesgerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Pelham GmbH, Moses Pelham, Martin Haas

Strona pozwana: Ralf Hütter, Florian Schneider-Esleben

Sentencja

1) Artykuł 2 lit. c) dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym w świetle Karty praw podstawowych Uni i Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że przyznane w tym przepisie na rzecz producenta fonogramów wyłączn e prawo do zezwalania na zwielokrotnianie lub zakazywania zwielokrotniania jego fonogramu umożliwia mu sprzeciwienie si ę wykorzystaniu przez osobę trzecią próbki dźwiękowej, nawet bardzo krótkiej, pobranej z jego fonogramu w celu włączenia te j próbki do innego fonogramu, chyba że próbka ta zostanie na nim zamieszczona w zmienionej i nierozpoznawalnej dla ucha postaci.

2) Artykuł 9 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej należy interpretować w ten sposób, że fonogram, który zawiera próbki muzyczne przeniesione z innego fonogramu, nie stanowi "kopii" tego fonogramu w rozumieniu tego przepisu, ponieważ nie obejmuje on całości lub istotnej części tego fonogramu.

3) Państwo członkowskie nie może ustanowić w swoim prawie krajowym wyjątku lub ograniczenia w odniesieniu do przewidzianego w art. 2 lit. c) dyrektywy 2001/29 prawa producenta fonogramów innego niż wyjątki lub ograniczenia przewidzian e w art. 5 tej dyrektywy.

4) Artykuł 5 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, że pojęcie "cytowania", o którym mowa w tym przepisie, nie obejmuje sytuacji, w której niemożliwe jest zidentyfikowanie danego utworu poprzez rozpatrywany cytat.

5) Artykuł 2 lit. c) dyrektywy 2001/29 należy interpretować w ten sposób, że stanowi on środek pełnej harmonizacji materialne j treści prawa, o którym jest mowa w tym artykule.

¹ Dz.U. C 347 z 16.10.2017.