Sprawa C-476/12: Österreichischer Gewerkschaftsbund v. Verband Österreichischer Banken und Bankiers (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.7.2

Akt nienormatywny
Wersja od: 12 stycznia 2015 r.

Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 5 listopada 2014 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberster Gerichtshof - Austria) - Österreichischer Gewerkschaftsbund przeciwko Verband Österreichischer Banken und Bankiers
(Sprawa C-476/12) 1

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Porozumienie ramowe dotyczące pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy - Zasada niedyskryminacji - Układ zbiorowy pracy przewidujący dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu - Dodatek wypłacany pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy według zasady pro rata temporis)

Język postępowania: niemiecki

(2015/C 007/02)

(Dz.U.UE C z dnia 12 stycznia 2015 r.)

Sąd odsyłający

Oberster Gerichtshof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Österreichischer Gewerkschaftsbund

Strona pozwana: Verband Österreichischer Banken und Bankiers

Sentencja

Wykładni klauzuli 4 pkt 2 Porozumienia ramowego w sprawie pracy w niepełnym wymiarze godzin, zawartego w dniu 6 czerwca 1997 r., znajdującego się w załączniku do dyrektywy Rady 97/81/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczącej Porozumienia ramowego dotyczącego pracy w niepełnym wymiarze godzin zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), zmienionej dyrektywą Rady 98/23/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r., należy dokonywać w ten sposób, że zasada pro rata temporis ma zastosowanie do obliczania wysokości dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu wypłacanego przez pracodawcę na rzecz pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy na podstawie układu zbiorowego pracy takiego jak ten, który ma zastosowanie do pracowników banków i bankierów austriackich.

1 Dz.U. C 32 z 2.2.2013.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.