Sprawa C-475/11: Kostas Konstantinides (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.325.3

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 listopada 2013 r.

Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 12 września 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Berufsgericht für Heilberufe bei dem Verwaltungsgericht Gießen - Niemcy) - Kostas Konstantinides

(Sprawa C-475/11) ¹

(Swoboda świadczenia usług medycznych - Usługodawca przemieszczający się do innego państwa członkowskiego w celu świadczenia usługi - Możliwość zastosowania norm deontologicznych przyjmującego państwa członkowskiego, a zwłaszcza norm dotyczących opłat i reklamy)

(2013/C 325/04)

Język postępowania: niemiecki

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2013 r.)

Sąd odsyłający

Berufsgericht für Heilberufe bei dem Verwaltungsgericht Gießen

Strony w postępowaniu głównym

Kostas Konstantinides

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Hessischer Verwaltungsgerichtshof - Interpretacja art. 5 ust. 3 i art. 6 akapit pierwszy lit. a) dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. L 255, s. 22) - Swoboda świadczenia usług medycznych - Sytuacja, w której usługodawca przenosi się do innego państwa członkowskiego w celu świadczenia usługi - Możliwość stosowania norm deontologicznych przyjmującego państwa członkowskiego, a zwłaszcza norm dotyczących honorariów i reklamy

Sentencja

1) Artykuł 5 ust. 3 dyrektywy 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych należy interpretować w ten sposób, że przedmiotowym zakresem stosowania tego przepisu nie są objęte krajowe przepisy takie jak, po pierwsze, § 12 ust. 1 kodeksu deontologii lekarskiej kraju związkowego Hesji, zgodnie z którym opłaty powinny być proporcjonalne i - bez uszczerbku dla odmiennych przepisów prawnych - ustalane na podstawie urzędowego wykazu kodów świadczeń medycznych, oraz po drugie, § 27 ust. 3 tego kodeksu, zakazujący lekarzom prowadzenia reklamy sprzecznej z etyką zawodową. Do sądu odsyłającego należy jednak ustalenie, z uwzględnieniem wyjaśnień udzielonych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, czy rzeczone przepisy stanowią ograniczenie w rozumieniu art. 56 TFUE, a jeżeli tak, to czy zmierzają one do osiągnięcia celu interesu ogólnego, są odpowiednie, aby zapewnić realizację tego celu, i nie wykraczają poza to, co konieczne dla osiągnięcia zamierzonego celu.

2) Artykuł 6 lit. a) dyrektywy 2005/36 należy interpretować w ten sposób, że nie ustanawia on przepisów dotyczących wykonywania zawodu ani procedur dyscyplinarnych, jakim może być poddany usługodawca przemieszczający się na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego w celu tymczasowego i okazjonalnego wykonywania tam zawodu, lecz przewiduje jedynie, że państwa członkowskie mogą wprowadzić automatyczną rejestrację tymczasową albo członkostwo pro forma w organizacji lub instytucji zawodowej, w celu ułatwienia stosowania przepisów dyscyplinarnych, zgodnie z art. 5 ust. 3 wspomnianej dyrektywy.

¹ Dz.U. C 355 z 3.12.2011.