Sprawa C-472/19: Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 11 czerwca 2020 r. - Vert Marine SAS v. Premier ministre, Ministre de l'Économie et des Finances.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.271.20

Akt nienormatywny

Wersja od: 17 sierpnia 2020 r.

Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 11 czerwca 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État - Francja) - Vert Marine SAS / Premier ministre, Ministre de l'Économie et des Finances

(Sprawa C-472/19) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Procedury udzielania zamówień w drodze koncesji - Dyrektywa 2014/23/UE - Artykuł 38 ust. 9 - Mechanizm środków zaradczych mających na celu wykazanie rzetelności przez wykonawcę objętego podstawą wykluczenia - Przepisy krajowe zakazujące wykonawcom objętym obligatoryjną podstawą wykluczenia brania udziału w postępowaniach o udzielenie koncesji przez pięć lat - Wykluczenie wszelkiej możliwości wykazania przez takich wykonawców podjęcia środków zaradczych]

(2020/C 271/27)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 17 sierpnia 2020 r.)

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Vert Marine SAS

Strona przeciwna: Premier ministre, Ministre de l'Économie et des Finances

Sentencja

1) Artykuł 38 ust. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie obowiązywaniu przepisów krajowych, które nie przyznają wykonawcy skazanemu prawomocnym wyrokiem za jedno z przestępstw, o których mowa w art. 38 ust. 4 tej dyrektywy, i z tego powodu objętego z mocy prawa zakazem udziału w postępowaniach o udzielenie koncesji, możliwości przedstawienia dowodów, że podjął środki zaradcze umożliwiające wykazanie swojej rzetelności. ²

2) Artykuł 38 ust. 9 i 10 dyrektywy 2014/23 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, by badanie właściwego charakteru środków zaradczych podjętych przez wykonawcę powierzono organom sądowym, pod warunkiem że ustanowiony w tym celu krajowy mechanizm spełnia wszystkie wymogi określone w art. 38 ust. 9 tej dyrektywy i że mające zastosowanie postępowanie jest zgodne z terminami obowiązującymi w postępowaniu o udzielenie koncesji. Ponadto art. 38 ust. 9 dyrektywy 2014/23 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie obowiązywaniu przepisów krajowych, które umożliwiają organom sądowym zwolnienie danej osoby z obowiązującego z mocy prawa zakazu udziału w postępowaniach o udzielenie koncesji w następstwie wyroku karnego skazującego, uchylenia takiego zakazu lub usunięcia wzmianki o skazaniu z rejestru karnego, pod warunkiem że takie procedury sądowe faktycznie spełniają określone wymogi oraz cel tego mechanizmu, a w szczególności umożliwiają, w przypadku gdy wykonawca pragnie wziąć udział w postępowaniu o udzielenie koncesji, zniesienie w porę ciążącego na nim zakazu, wyłącznie w świetle właściwego charakteru środków zaradczych, na których podjęcie powołuje się ten wykonawca, ocenianych przez właściwy organ sądowy zgodnie z wymogami przewidzianymi w tym przepisie, czego weryfikacja należy do sądu odsyłającego.

¹ Dz.U. C 280 z 19.8.2019.