Sprawa C-466/20: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 maja 2022 r. - HEITEC AG v. HEITECH Promotion GmbH, RW
Dz.U.UE.C.2022.266.5
Akt nienormatywnyWyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 19 maja 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesgerichtshof - Niemcy) - HEITEC AG/HEITECH Promotion GmbH, RW
[Odesłanie prejudycjalne - Znaki towarowe - Dyrektywa 2008/95/WE - Artykuł 9 - Rozporządzenie (WE) nr 207/2O09 - Artykuły 54, 110 i 111 - Utrata roszczenia w wyniku tolerowania - Pojęcie "tolerowania" - Przerwanie biegu terminu utraty roszczenia - Wezwanie do usunięcia uchybienia - Data przerwania biegu terminu utraty roszczenia w przypadku wniesienia powództwa - Skutki utraty roszczenia - Żądania przyznania odszkodowania, udzielenia informacji i zniszczenia towarów]
Język postępowania: niemiecki
(2022/C 266/06)
(Dz.U.UE C z dnia 11 lipca 2022 r.)
Sąd odsyłający
Bundesgerichtshof
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: HEITEC AG
Strona pozwana: HEITECH Promotion GmbH, RW
Sentencja
1) Artykuł 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych oraz art. 54, 110 i 111 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego należy interpretować w ten sposób, że akt taki jak wezwanie do zaniechania naruszeń, w którym właściciel wcześniejszego znaku towarowego lub innego wcześniejszego prawa sprzeciwia się używaniu późniejszego znaku towarowego, nie czyniąc jednak tego, co konieczne, by uzyskać rozstrzygnięcie wiążące prawnie, nie przerywa tolerowania i w konsekwencji nie przerywa biegu wskazanego w tych przepisach terminu utraty roszczenia.
2) Artykuł 9 dyrektywy 2008/95 oraz art. 54, 110 i 111 rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że nie można uznać, iż wniesienie powództwa, w którym właściciel wcześniejszego znaku towarowego lub innego wcześniejszego prawa domaga się unieważnienia prawa do późniejszego znaku towarowego lub sprzeciwia się jego używaniu, zapobiega utracie roszczenia w wyniku tolerowania, o której mowa w tych przepisach, w razie gdy pozew, choć został złożony przed dniem upływu terminu utraty roszczenia, nie odpowiadał ze względu na brak staranności strony powodowej wymogom prawa krajowego mającego zastosowanie dla celów doręczenia, a braki tego pozwu zostały usunięte dopiero po tym dniu z powodów, które można przypisać stronie powodowej.
3) Artykuł 9 dyrektywy 2008/95 oraz art. 54, 110 i 111 rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że w razie gdy właściciel wcześniejszego znaku towarowego lub innego wcześniejszego prawa w rozumieniu tych przepisów traci roszczenie w zakresie domagania się unieważnienia późniejszego znaku towarowego i zaniechania używania tego znaku, ta utrata roszczenia uniemożliwia mu również podniesienie dodatkowych lub powiązanych roszczeń, takich jak roszczenia mające na celu przyznanie odszkodowania, udzielenie informacji lub zniszczenie towarów.