Sprawa C-465/04: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Corte Suprema di Cassazione z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie Honyvem Informazioni Commerciali srl przeciwko Marielli De Zotti.
Dz.U.UE.C.2005.31.4/2
Akt nienormatywny(Sprawa C-465/04)
(2005/C 31/10)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 5 lutego 2005 r.)
W dniu 3 listopada 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony postanowieniem Corte Suprema di Cassazione z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie Honyvem Informazioni Commerciali przeciwko Marielli De Zotti.
Corte Suprema di Cassazione zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
"czy w świetle brzmienia i celu przepisu art. 17 dyrektywy nr 86/653 z dnia 18 grudnia 1986 r. oraz ewentualnie zawartych w nim kryteriów ustalenia wysokości przewidzianego w tym przepisie świadczenia wyrównawczego, wykładni następującego po nim art. 19 należy dokonywać w ten sposób, że krajowy przepis wykonujący dyrektywę może zezwalać, by układ (lub umowa) zbiorowy (wiążący strony określonych umów), zamiast świadczenia wyrównawczego należnego przedstawicielowi handlowemu na warunkach określonych w art. 17 ust. 2 i płatnego zgodnie z wynikającymi z niego kryteriami, ustanawiał świadczenie wyrównawcze, które z jednej strony jest należne przedstawicielowi handlowemu bez względu na wystąpienie przesłanek wskazanych w dwóch tiret rzeczonego ust. 2 lit. a) (i dla części tego świadczenia wyrównawczego, w każdym przypadku rozwiązania umowy), a z drugiej strony, którego wysokość jest ustalana zgodnie z kryteriami wskazanymi w układzie zbiorowym a nie kryteriami wynikającymi z dyrektywy (i jeżeli jest to właściwe, w maksymalnej wysokości wskazanej w dyrektywie); to jest świadczenie wyrównawcze ustalone (bez żadnego konkretnego odniesienia do zwiększenia wielkości obrotów spowodowanego przez przedstawiciela handlowego) na podstawie ustalonych części procentowych wynagrodzeń otrzymanych przez przedstawiciela handlowego w czasie trwania umowy, z takim skutkiem, że nawet gdy w sposób maksymalny bądź znaczny spełnione są warunki, z którymi dyrektywa wiąże prawo do świadczenia wyrównawczego, w wielu przypadkach świadczenie takie musiałoby zostać wypłacone w wymiarze niższym (także dużo niższym) niż maksymalny wymiar przewidziany w dyrektywie, a w każdym razie niż wymiar, który mógłby zostać ustalony w konkretnym postępowaniu przez sędziego, gdyby nie musiał on stosować sposobu obliczenia wskazanego w układzie zbiorowym zamiast zasad i kryteriów zawartych w dyrektywie;
czy ustalenie wymiaru świadczenia wyrównawczego powinno zostać przeprowadzone w sposób analityczny, za pomocą oszacowania kolejnych wynagrodzeń, które przedstawiciel handlowy mógłby otrzymać w latach następujących po rozwiązaniu umowy w związku z pozyskaniem przez niego nowych klientów lub znacznym zwiększeniem obrotów handlowych w stosunkach z istniejącymi klientami, i przy wyłącznie następczym dokonaniu ewentualnych korekt kwoty przy uwzględnieniu przewidzianych w dyrektywie: kryterium słuszności i kwoty maksymalnej, czy też dopuszczalne są inne sposoby ustalania wymiaru świadczenia wyrównawczego, w szczególności metody syntetyczne, które w większym stopniu uwzględniają kryterium słuszności i przyjmują górną granicę wskazaną w dyrektywie za punkt wyjścia do obliczeń. W konsekwencji wskazane pytania prejudycjalne w przedmiocie wykładni przepisów art. 17 i 19 dyrektywy Rady 86/653 z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie koordynacji ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do przedstawicieli handlowych działających na własny rachunek muszą zostać przedstawione Trybunałowi Sprawiedliwości".