Sprawa C-461/06 P: Odwołanie od wyroku wydanego w dniu 5 września 2006 r. w sprawie T- 242/05, Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE (AEPI) przeciwko Komisji, wniesione w dniu 18 listopada 2006 r. przez Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE (AEPI).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.326.45/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 grudnia 2006 r.

Odwołanie od wyroku wydanego w dniu 5 września 2006 r. w sprawie T- 242/05, Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE (AEPI) przeciwko Komisji, wniesione w dniu 18 listopada 2006 r. przez Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE (AEPI)

(Sprawa C-461/06 P)

(2006/C 326/91)

Język postępowania: grecki

(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2006 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Elliniki Etaireia Pnevmatikis Idioktisias AE

(AEPI) (przedstawiciel: adwokat Theodoros Asprogerakas-Grivas)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszącego odwołanie

– stwierdzenie dopuszczalności odwołania;

– uchylenie i stwierdzenie nieważności w całości zaskarżonego postanowienia Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (czwarta izba) nr 303852, wydanego w dniu 5 września 2006 r. w sprawie T-242/05;

– dopuszczenie skargi z dnia 4 czerwca 2005 r. i przekazanie jej (zgodnie z art. 230 WE) do rozpoznania Sądowi Pierwszej Instancji, Trybunałowi, albo sądowi, który wydał zaskarżone postanowienie, tak aby zawarte w niej żądania zostały uwzględnione;

– obciążenie drugiej strony postępowania odwoławczego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W odwołaniu podniesiono, że:

a) postanowieniem, od którego wniesiono odwołanie, oddalono skargę i dopuszczono wniesiony przez Komisję Wspólnot Europejskich zarzut niedopuszczalności, nie uwzględniając przy tym indywidualnego prawa do ochrony prawnej, które stawia wymóg, by we wszystkich przypadkach, w których osoba wnosi skargę do sądu, jej sprawa została rozpatrzona całości i w pełnym zakresie oraz by decyzja sądu, która zostanie wydana, zawierała należyte uzasadnienie prawne;

b) chociaż w postanowieniu przyznano, że Komisji przysługują - w dziedzinie naruszeń reguł konkurencji - uprawnienia dyskrecjonalne, w zaskarżonym postanowieniu nie zbadano, w jakim zakresie Komisja działała w granicach przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych lub czy je przekroczyła, ponieważ żadnej służbie w ramach administracji nie wolno przekraczać granic przysługujących jej uprawnień dyskrecjonalnych;

c) w zaskarżonym postanowieniu stwierdzono w sposób, którego nie można w żadnym razie zaakceptować, że w dziedzinie naruszeń reguł konkurencji Komisja Wspólnot Europejskich działa poza kontrolą, a gdy zostanie zapytana o uzasadnienie, to ma możliwość uniknięcia tej kontroli poprzez zwykłe podniesienie zarzutu niedopuszczalności.