Sprawa C-455/13 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 30 maja 2013 r. w sprawie T-454/10 Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav), Agrupación Espanola de Fabricantes de Conservas Vegetales (Agrucon) przeciwko Komisji, wniesione w dniu 12 sierpnia 2013 r. przez Confederazione Cooperative Italiane, Cooperativas Agro-alimentarias, Fédération française de la coopération fruitiere, légumiere et horticole (Felcoop).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.325.15

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 listopada 2013 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 30 maja 2013 r. w sprawie T-454/10 Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav), Agrupación Española de Fabricantes de Conservas Vegetales (Agrucon) przeciwko Komisji, wniesione w dniu 12 sierpnia 2013 r. przez Confederazione Cooperative Italiane, Cooperativas Agroalimentarias, Fédération française de la coopération fruitière, légumière et horticole (Felcoop)

(Sprawa C-455/13 P)

(2013/C 325/26)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 9 listopada 2013 r.)

Strony

Wnoszący odwołanie: Confederazione Cooperative Italiane, Cooperativas Agroalimentarias, Fédération française de la coopération fruitière, légumière et horticole (Felcoop) (przedstawiciele: adwokaci M. Merola i M.C. Santacroce)

Druga strona postępowania: Associazione Nazionale degli Industriali delle Conserve Alimentari Vegetali (Anicav), Agrupación Española de Fabricantes de Conservas Vegetales (Agrucon), Associazione Italiana Industrie Prodotti Alimentari (AIIPA), Komisja Europejska

Żądania wnoszących odwołanie

– Uchylenie zaskarżonego wyroku w całości;

– uznanie skargi przemysłowych przetwórców owoców i warzyw za niedopuszczalną, a w konsekwencji uwzględnienie żądań przedstawionych w pierwszej instancji przez wnoszących odwołanie;

– tytułem ewentualnym, w razie gdyby Trybunał stwierdził, że skargi o stwierdzenie nieważności były dopuszczalne (quod non), uchylenie zaskarżonego wyroku z powodu poważnych i oczywistych naruszeń prawa, jak również ze względu na niewystarczające i wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie prawne, jak zostało wykazane w odwołaniu, i odesłanie sprawy do Sądu w celu jej merytorycznego rozpatrzenia;

– tytułem ewentualnym, w razie gdyby Trybunał potwierdził (quod non) ocenę Sadu dotyczącą istoty sprawy, uchylenie części wyroku dotyczącej skutków stwierdzenia nieważności art. 60 ust. 7 rozporządzenia nr 543/2011 ¹ , ponieważ opiera się ono na wewnętrznie sprzecznym uzasadnieniu, które ponadto jest niezgodne z zasadą pewności prawa i zasadą ochrony uzasadnionych oczekiwań, ze względu na czas trwanie i działanie programów operacyjnych;

– obciążenie skarżących w pierwszej instancji kosztami postępowania w obu instancjach lub odroczenie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania w pierwszej instancji w wypadku odesłania sprawy do Sądu.

Zarzuty i główne argumenty

Wnoszący odwołanie podnoszą, że Sąd w zaskarżonym wyroku:

– błędnie ocenił dopuszczalność skargi w sprawie T-454/10, odnosząc się załącznika VIII do rozporządzenia nr 1580/2007 ² , w szczególności stwierdzając, że załącznik VIII stanowi całość z art. 52 ust. 2a akapit drugi rzeczonego rozporządzenia, nie biorąc pod uwagę, że przepis ów nie wprowadził żadnej zmiany do treści załącznika VIII, który zawsze dopuszczał działania finansowe i inwestycyjne Unii w odniesieniu do niektórych rodzajów działalności przetwórczej;

– błędnie ocenił zdolność skarżących w pierwszej instancji do wniesienia skargi o stwierdzenie nieważności na podstawie art. 263 ust. 4 i 6 TFUE;

– niesłusznie stwierdził, że zaskarżone przepisy zostały wydane z naruszeniem rozporządzeniem w sprawie jednolitej WOR, błędnie zakładając, że owo rozporządzenie wyłączało z zakresu stosowania finansowania europejskiego wszelką działalność prowadzoną przez organizacje producentów inną niż wytwarzanie świeżych produktów (niezależnie od tego, czy są one przeznaczone do spożycia, czy do przetworzenia);

– błędnie zastosował zasadę niedyskryminacji, pomyliwszy ja z zasadą niezakłóconej konkurencji pomiędzy równymi podmiotami rynkowymi i zapomniał, ze sektor rolny podlega własnym regułom w ramach wspólnej polityki rolnej;

– co się tyczy skutków stwierdzenia nieważności, błędnie zastosował art. 264 ust. 2 TFUE, dokonując rozróżnienia pomiędzy z jednej strony art. 52 ust. 2a akapit drugi dawnego rozporządzenia nr 1580/2007 i art. 50 ust. 3 rozporządzenia nr 543/2011, a z drugiej strony art. 60 ust. 7 rozporządzenia nr 543/2011, jak również wydając wyrok, którego wykonanie jest niemożliwe na mocy art. 60 ust. 7 rozporządzenia nr 543/2011.

¹ Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 543/2011/UE z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw (Dz.U L 157, s. 1).

² Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1580/2007 z dnia 21 grudnia 2007 r. ustanawiające przepisy wykonawcze do rozporządzeń Rady (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 1182/2007 w sektorze owoców i warzyw (Dz.U. L 350, s. 1).