Sprawa C-441/06: Skarga wniesiona w dniu 28 października 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice francuskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.310.9/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 16 grudnia 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 28 października 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice francuskiej

(Sprawa C-441/06)

Język postępowania: francuski

(2006/C 310/17)

(Dz.U.UE C z dnia 16 grudnia 2006 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (Przedstawiciel: C. Giolito, pełnomocnik)

Strona pozwana: Republika francuska

Żądania strony skarżącej

– Stwierdzenie, że nie wykonując w wyznaczonym terminie decyzji Komisji z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie pomocy państwa zastosowanej przez Francję na rzecz France Télécom (Pomoc państwa C 13/b/2003)⁽¹⁾ Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 2 i 3 tej decyzji, art. 249 akapit czwarty oraz art. 10 traktatu WE,

– obciążenie Republiki francuskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Przypominając na początku, że zniesienie bezprawnej pomocy poprzez jej odzyskanie jest logiczną konsekwencją stwierdzenia jej bezprawności skarżąca podnosi, że pozwana nie zastosowała się do tego orzecznictwa, ponieważ ponad dwa lata po wydaniu spornej decyzji nie doszło do żadnego zwrotu pomocy przyznanej France Télécom i żadne postępowanie w sprawie zwrotu nie zostało nawet wszczęte na poziomie krajowym. Dlatego kilka zasadniczych przepisów zostało naruszonych, w szczególności art. 10 i 249 akapit czwarty WE.

Skarżąca przypomina w tym względzie, że na mocy orzecznictwa Trybunału żaden przepis prawa wspólnotowego nie wymaga, by Komisja ustaliła dokładną kwotę bezprawnej pomocy, która podlega zwrotowi. Wystarczy, że decyzja nakazująca zwrot pomocy uznanej za niezgodną ze wspólnym rynkiem zawiera wskazówki pozwalające adresatowi pomocy samemu określić tę kwotę bez nadmiernych trudności. W przypadku gdyby ustalenie tej kwoty sprawiało trudności praktyczne Komisja i państwo członkowskie muszą w każdym razie wspólnie działać na podstawie zobowiązania do lojalnej współpracy określonego w art. 10 WE w celu pokonania tych trudności.

Dlatego skarżąca kwestionuje twierdzenie pozwanej, według której nie jest możliwe dokonanie wystarczająco dokładnego oszacowania kwoty podlegającej zwrotowi, ponieważ w szczególności w uzasadnieniu decyzja z dnia 2 sierpnia 2004 r. odsyła wyraźnie do dwóch szacunków dokonanych przez władze francuskie w trakcie postępowania administracyjnego na podstawie których Komisja określiła w swojej decyzji przy użyciu widełek kwoty podlegające zwrotowi. Z tej decyzji wynika jasno, że pomoc podlegająca zwrotowi równa się rożnicy pomiędzy podatkiem od prowadzonej działalności gospodarczej, jaki musiała zapłacić France Jelcom na podstawie powszechnie obowiązującego prawa, a kwotą podatku rzeczywiście zapłaconego przez tę spółkę.

Skarżąca wskazuje ponadto, że w trakcie postępowania w sprawie zwrotu Komisja sformułowała kilka konkretnych propozycji dotyczących kwoty pomocy podlegającej zwrotowi, podczas gdy na mocy orzecznictwa Trybunału w pierwszej kolejności na zainteresowanym państwie członkowskim ciąży w zasadzie obowiązek przedstawienia tych propozycji w przypadku trudności. Ponadto pozwana nigdy nie zasugerowała, jak ulepszyć propozycje Komisji.

Skarżąca wyprowadza wniosek, że także z orzecznictwa wynika, że skarga na decyzję Komisji uznającą pomoc za bezprawną nie skutkuje zawieszeniem obowiązku wykonania tej decyzji i zatem zwrotu bezprawnej i niezgodnej ze wspólnym rynkiem pomocy, z wyjątkiem przypadku gdy Sąd zarządził środki tymczasowe na mocy art. 242 WE.

______

⁽¹⁾ Dz.U. 2005, L 269, str. 30.