Sprawa C-438/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 26 maja 2016 r. w sprawach połączonych T-479/11 i T-157/12, wniesione w dniu 4 sierpnia 2016 r. przez Komisję Europejską.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.392.12/1

Akt nieoceniany

Wersja od: 24 października 2016 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 26 maja 2016 r. w sprawach połączonych T-479/11 i T-157/12, wniesione w dniu 4 sierpnia 2016 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-438/16 P)

Język postępowania: francuski

(2016/C 392/15)

(Dz.U.UE C z dnia 24 października 2016 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky i D. Grespan, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Republika Francuska, IFP Énergies nouvelles

Żądania wnoszącej odwołanie

- uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 26 maja 2015 r. w sprawach połączonych T-479/11 i T-157/12, Republika Francuska i IFP Energies nouvelles/Komisja Europejska;

- odesłanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd i orzeczenie, że rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania Komisja podnosi trzy zarzuty, przy czym wszystkie one dotyczą naruszenia art. 107 ust. 1 TFUE, a ściślej naruszeń prawa odnoszących się do sposobu wykazania, że po stronie przedsiębiorstwa powstała korzyść w postaci dorozumianej i nieograniczonej gwarancji wynikającej z jego statusu.

W ramach zarzutu pierwszego Komisja twierdzi, że Sąd błędnie zinterpretował pojęcie systemu pomocy oraz błędnie nie wziął pod uwagę zdolności środka do przysporzenia korzyści, a tym samym naruszył prawo w odniesieniu do charakteru dowodu, jaki powinna przedstawić Komisja w celu wykazania, że po stronie przedsiębiorstwa powstała korzyść wynikająca z posiadania przez nie statusu przedsiębiorstwa publicznego o charakterze przemysłowo-handlowym.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia prawa, jakiego dopuścił się Sąd w odniesieniu do zakresu wzruszalnego domniemania istnienia korzyści wynikającej z dorozumianej i nieograniczonej gwarancji, a także zarzutu zmierzającego do obalenia tego domniemania.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia przez Sąd prawa w odniesieniu do zakresu zastosowania domniemania korzyści wynikającej z nieograniczonej gwarancji: zgodnie z logiką domniemanie to powinno mieć zastosowanie także do stosunków przedsiębiorstwa, któremu gwarancja została przyznana, z jego dostawcami i klientami.