Sprawa C-433/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 3 sierpnia 2016 r. - Bayerische Motoren Werke AG/Acacia Srl.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.410.3

Akt nieoceniany

Wersja od: 7 listopada 2016 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte suprema di cassazione (Włochy) w dniu 3 sierpnia 2016 r. - Bayerische Motoren Werke AG/Acacia Srl

(Sprawa C-433/16)

(2016/C 410/03)

Język postępowania: włoski

(Dz.U.UE C z dnia 7 listopada 2016 r.)

Sąd odsyłający

Corte suprema di cassazione

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Bayerische Motoren Werke AG

Strona pozwana: Acacia Srl

Pytania prejudycjalne

1) Czy na mocy art. 24 rozporządzenia nr 44/2001/WE zarzut braku jurysdykcji sądu krajowego, przed który wytoczono powództwo, podniesiony jako zarzut wstępny ale o charakterze pomocniczym względem innych wstępnych zarzutów procesowych, a w każdym razie, przed podniesieniem zarzutów w kwestiach merytorycznych, można interpretować jako uznanie jurysdykcji?

2) Czy brak uwzględnienia w art. 82 ust. 5 rozporządzenia nr 6/2002 jurysdykcji sądów alternatywnych dla sporów w przedmiocie ustalenia nieistnienia stosunku prawnego lub prawa względem sądu właściwego dla pozwanego, o którym mowa w art. 82 ust. 1 tego samego rozporządzenia, należy interpretować w taki sposób, że powoduje to przyznanie jurysdykcji wyłącznej w odniesieniu do tych sporów?

3) Czy, celem rozstrzygnięcia kwestii, o której mowa w [poprzednim punkcie], konieczne jest ponadto uwzględnienie wykładni przepisów rozporządzenia nr 44/2001/WE dotyczących jurysdykcji wyłącznej, a w szczególności jego art. 22 określającego przypadki takiej jurysdykcji, wśród których znajduje się jurysdykcja w sprawach w przedmiocie rejestracji i nieważności patentów, znaków towarowych i wzorów, ale nie w sporach w przedmiocie ustalenia nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, jak i art. 24, przewidującego możliwość uznania jurysdykcji innego sądu przez pozwanego, jeżeli sąd państwa członkowskiego nie ma jurysdykcji na podstawie innych przepisów rozporządzenia, ze skutkiem ustalenia jurysdykcji sądu, przed który powód wytoczył powództwo?

4) Czy podejście wyrażone w wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 25 października 2012 r. w sprawie w sprawie Folien Fischer AG i Fofitec AG/Ritrama SpA. C-133/11 w przedmiocie możliwości zastosowania art. 5 pkt 3 rozporządzenia nr 44/2001/WE ma charakter, zasady ogólnej i bezwzględnie obowiązującej, mającej zastosowanie do każdego powództwa o ustalenie nieistnienia odpowiedzialności za czyn niedozwolony, w tym powództwa o stwierdzenie braku naruszenia w przedmiocie wzorów wspólnotowych, a zatem, czy w niniejszej sprawie jurysdykcja przysługiwać będzie sądowi, o którym mowa w art. 81 rozporządzenia nr 6/2002 czy sądowi, o którym mowa w przytoczonym art. 5 pkt 3 rozporządzenia nr 44/2001 lub czy uprawnienie do dokonania wyboru jednej lub drugiej możliwej jurysdykcji zostało przyznane powodowi?

5) Czy, w przypadku w którym wnioski o stwierdzenie nadużycia pozycji dominującej i nieuczciwej konkurencji zostają złożone w ramach sporu w przedmiocie wzorów wspólnotowych, z którym są one związane, jako że ich uwzględnienie zakłada uprzednie uwzględnienie powództwa o stwierdzenie braku naruszenia wzorów, mogą one być rozpoznane łącznie z tym powództwem przed tym samym sądem zgodnie z rozszerzającą wykładnią art. 28 ust. 3 rozporządzenia nr 44/2001/WE?

6) Czy zachowania objęte wnioskami, o których mowa w [poprzednim punkcie] stanowią przypadek czynu niedozwolonego i, w razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej, czy mogą one wpłynąć na możliwość zastosowania w niniejszej sprawie rozporządzenia nr 44/2001/WE (art. 5 pkt 3) lub rozporządzenia nr 6/2002/WE, w zakresie dotyczącym jurysdykcji?