Sprawa C-428/14: DHL Express (Italy) Srl, DHL Global Forwarding (Italy) SpA v. Autorita Garante della Concorrenza e del mercato (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.98.11

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 marca 2016 r.

Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 20 stycznia 2016 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Consiglio di Stato - Włochy) - DHL Express (Italy) Srl, DHL Global Forwarding (Italy) SpA/Autorità Garante della Concorrenza e del mercato

(Sprawa C-428/14) ¹

[Odesłanie prejudycjalne - Polityka konkurencji - Artykuł 101 TFUE - Rozporządzenie (WE) nr 1/ 2003 - Sektor spedycji międzynarodowej - Krajowe organy ochrony konkurencji - Walor prawny instrumentów Europejskiej Sieci Konkurencji - Modelowy program tej sieci w zakresie łagodzenia kar - Wniosek o zwolnienie z grzywien złożony do Komisji - Uproszczony wniosek o zwolnienie z kary złożony do krajowych organów ochrony konkurencji - Stosunek między tymi dwoma wnioskami]

Język postępowania: włoski

(2016/C 098/13)

(Dz.U.UE C z dnia 14 marca 2016 r.)

Sąd odsyłający

Consiglio di Stato

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: DHL Express (Italy) Srl, DHL Global Forwarding (Italy) SpA

Strona pozwana: Autorità Garante della Concorrenza e del mercato

Przy udziale: Schenker Italiana SpA, Agility Logistics Srl

Sentencja

1) Przepisy prawa Unii Europejskiej, a w szczególności art. 101 TFUE i rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. [101 TFUE] i [102 TFUE], należy interpretować w ten sposób, że instrumenty przyjęte w ramach Europejskiej Sieci Konkurencji, zwłaszcza modelowy program łagodzenia kar tej sieci, nie są wiążące dla krajowych organów ochrony konkurencji.

2) Przepisy prawa Unii, a w szczególności art. 101 TFUE i rozporządzenie nr 1/2003, należy interpretować w ten sposób, że nie istnieje związek prawny między wnioskiem o zwolnienie z kary, który przedsiębiorstwo złożyło lub zamierza złożyć do Komisji Europejskiej, a uproszczonym wnioskiem złożonym do krajowego organu ochrony konkurencji w odniesieniu do tego samego kartelu, który to związek zobowiązywałby ten organ do dokonania oceny uproszczonego wniosku w świetle wniosku o zwolnienie z kary. Okoliczność, że uproszczony wniosek odzwierciedla wiernie lub nie treść wniosku złożonego do Komisji, jest w tym względzie pozbawiona znaczenia.

W sytuacji gdy uproszczony wniosek złożony do krajowego organu ochrony konkurencji ma węższy zakres przedmiotowy niż wniosek o zwolnienie z kary złożony do Komisji, ten organ krajowy nie jest zobowiązany skontaktować się z Komisją lub z samym przedsiębiorstwem w celu ustalenia, czy przedsiębiorstwo to stwierdziło istnienie konkretnych przykładów bezprawnych zachowań w sektorze, który to jakoby miał być objęty tym wnioskiem o zwolnienie z kary, lecz nie wspomnianym wnioskiem uproszczonym.

3) Przepisy prawa Unii, a w szczególności art. 101 TFUE i rozporządzenie nr 1/2003, należy interpretować w ten sposób, że nie stoją one na przeszkodzie przyjęciu przez krajowy organ ochrony konkurencji - w takich okolicznościach jak te w postępowaniu głównym -uproszczonego wniosku o zwolnienie z kary przedłożonego przez przedsiębiorstwo, które nie złożyło do Komisji wniosku o całkowite zwolnienie z kary, lecz jedynie wniosek o obniżenie grzywien.

¹ Dz.U. C 462 z 22.12.2014.