Sprawa C-421/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia n o 2 de Santander (Hiszpania) w dniu 10 września 2014 r. - Banco Primus S. A. przeciwko Jesúsowi Gutiérrezowi Garcíi.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2014.421.19

Akt nieoceniany

Wersja od: 24 listopada 2014 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado de Primera Instancia n^o 2 de Santander (Hiszpania) w dniu 10 września 2014 r. - Banco Primus S.A. przeciwko Jesúsowi Gutiérrezowi Garcíi

(Sprawa C-421/14)

Język postępowania: hiszpański

(2014/C 421/28)

(Dz.U.UE C z dnia 24 listopada 2014 r.)

Sąd odsyłający

Juzgado de Primera Instancia n^o 2 de Santander

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca/powodowa/wnosząca odwołanie: Banco Primus S.A.

Strona pozwana, Druga strona postępowania: Jesús Gutiérrez García

Pytania prejudycjalne

Pierwsze pytanie:

1) Czy przepis przejściowy 4 Ley 1/2013 należy interpretować w ten sposób, że nie może on stanowić przeszkody dla ochrony konsumentów?

2) Czy zgodnie z dyrektywą Rady 93/13/EWG ¹ z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, a w szczególności z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1, w celu zapewnienia ochrony konsumentów i użytkowników w myśl zasad równoważności i skuteczności dozwolone jest, by konsument podniósł istnienie nieuczciwych warunków umownych po czasie przewidzianym w przepisach krajowych na podniesienie takiego zarzutu, a sąd krajowy powinien wówczas zbadać takie warunki?

3) Czy zgodnie z dyrektywą Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, a w szczególności z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1, w celu zapewnienia ochrony konsumentów i użytkowników w myśl zasad równoważności i skuteczności sąd krajowy powinien zbadać z urzędu istnienie nieuczciwego warunku umownego, wyciągając odpowiednie konsekwencje, nawet jeżeli wcześniej doszedł do przeciwnego wniosku lub odrzucił dokonanie tej oceny w postanowieniu prawomocnym zgodnie z krajowym prawem procesowym?

Pytanie drugie:

4) W jaki sposób stosunek jakości do ceny może mieć wpływ na kontrolę nieuczciwego charakteru warunków umowy niemających zasadniczego charakteru? Czy dokonując takiej pośredniej kontroli tego rodzaju czynników istotne jest wzięcie pod uwagę prawnych limitów cenowych ustanowionych w przepisach krajowych? Czy może się zdarzyć, że umowy ważne in abstracto utracą ważność, gdy uzna się, że cena transakcji jest bardzo wysoka w stosunku do zwykłej ceny rynkowej?

Pytanie trzecie:

5) Czy do celów stosowania art. 4 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich można brać pod uwagę okoliczności, które zaistniały po zawarciu umowy, jeżeli tak wynika z analizy przepisów krajowych?

Pytanie czwarte:

6) Czy art. 693 ust. 2 LEC, zmieniony przez Ley 1/2013 należy interpretować w ten sposób, że nie może on stanowić przeszkody dla ochrony interesów konsumentów?

7) Czy zgodnie z dyrektywą Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, a w szczególności z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1, w celu zapewnienia ochrony konsumentów i użytkowników w myśl zasad równoważności i skuteczności, gdy sąd krajowy bada istnienie nieuczciwego warunku umowy dotyczącego natychmiastowej wymagalności, powinien uznać go za niebyły i wyciągnąć właściwe temu konsekwencje, nawet jeżeli przedsiębiorca odczekał minimalny okres przewidziany w przepisach krajowych?

¹ Dz.U. L 95, s. 29.