Sprawa C-42/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte costituzionale (Włochy) w dniu 26 stycznia 2017 r. - M.A.S., M.B.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.195.10/1

Akt nieoceniany

Wersja od: 19 czerwca 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Corte costituzionale (Włochy) w dniu 26 stycznia 2017 r. - M.A.S., M.B.

(Sprawa C-42/17)

Język postępowania: włoski

(2017/C 195/14)

(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2017 r.)

Sąd odsyłający

Corte costituzionale

Strony w postępowaniu głównym

M.A.S., M.B.

Pytania prejudycjalne

1) [C]zy art. 325 ust. 1 i 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nakłada on na sąd karny obowiązek niestosowania uregulowania krajowego w przedmiocie przedawnienia, które stoi na przeszkodzie w znacznej liczbie wypadków ukaraniu poważnych oszustw na szkodę interesów finansowych Unii, bądź przewiduje krótsze terminy przedawnienia dla oszustw, które naruszają interesy finansowe Unii, aniżeli terminy przedawnienia dla oszustw naruszających interesy finansowe państwa, nawet jeżeli takie niestosowanie jest pozbawione wystarczająco precyzyjnej podstawy prawnej?

2) Czy art. 325 ust. 1 i 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że nakłada on na sąd karny obowiązek niestosowania uregulowania krajowego w przedmiocie przedawnienia, które stoi na przeszkodzie w znacznej liczbie wypadków ukaraniu poważnych oszustw na szkodę interesów finansowych Unii, bądź przewiduje krótsze terminy przedawnienia dla oszustw, które naruszają interesy finansowe Unii, aniżeli terminy przedawnienia dla oszustw naruszających interesy finansowe państwa, nawet jeżeli w porządku prawnym państwa członkowskiego przedawnienie należy do materialnego prawa karnego i podlega zasadzie legalności?

3) Czy wyrok wielkiej izby Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 8 września 2015 r. w sprawie C-105/14, Taricco, należy interpretować w ten sposób, że nakłada on na sąd karny obowiązek niestosowania uregulowania krajowego w przedmiocie przedawnienia, które stoi na przeszkodzie w znacznej liczbie wypadków ukaraniu poważnych oszustw na szkodę interesów finansowych Unii, bądź przewiduje krótsze terminy przedawnienia dla oszustw, które naruszają interesy finansowe Unii, aniżeli terminy przedawnienia dla oszustw naruszających interesy finansowe państwa, nawet jeżeli takie niestosowanie jest sprzeczne z nadrzędnymi zasadami porządku konstytucyjnego państwa członkowskiego lub z niezbywalnymi prawami człowieka uznanymi w konstytucji państwa członkowskiego?