Sprawa C-42/11: europejski nakaz aresztowania wydany przeciwko Joaowi Pedrowi Lopesowi Da Silvie Jorgemu (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.331.5/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 27 października 2012 r.

Wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 5 września 2012 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel d'Amiens - Francja) - europejski nakaz aresztowania wydany przeciwko Joãowi Pedrowi Lopesowi Da Silvie Jorgemu

(Sprawa C-42/11)(1)

(Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych - Decyzja ramowa 2002/584/WSiSW - Europejski nakaz aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi - Artykuł 4 pkt 6 - Podstawa fakultatywnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania - Wdrożenie do prawa krajowego - Osoba aresztowana będąca obywatelem państwa członkowskiego wydania nakazu - Europejski nakaz aresztowania wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności - Przepisy państwa członkowskiego zastrzegające możliwość niewykonania europejskiego nakazu aresztowania w przypadku osób poszukiwanych mających obywatelstwo rzeczonego państwa)

(2012/C 331/07)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 27 października 2012 r.)

Sąd krajowy

Cour d'appel d'Amiens

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

João Pedro Lopes Da Silva Jorge

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour d'appel d'Amiens - Wykładnia art. 4 ust. 6 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi (Dz.U. L 190, s. 1) a także art. 18 TFUE - Europejski nakaz aresztowania wydany w celu wykonania kary pozbawienia wolności - Prawo państwa członkowskiego ograniczające możliwość niewykonania europejskiego nakazu aresztowania do poszukiwanych mających obywatelstwo tego państwa - Dyskryminacja ze względu na przynależność państwową

Sentencja

Artykuł 4 pkt 6 decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi i art. 18 TFUE powinny być interpretowane w ten sposób, że o ile państwo członkowskie może w ramach transpozycji rzeczonego art. 4 pkt 6 postanowić o ograniczeniu sytuacji, w których krajowy sąd wykonania nakazu może odmówić wydania osoby objętej zakresem zastosowania tego przepisu, o tyle jednak nie może ono wyłączyć w sposób bezwarunkowy i automatyczny z tego zakresu zastosowania obywateli innych państw członkowskich, którzy przebywają lub zamieszkują na jego terytorium, niezależnie od rodzaju ich powiązań z tym państwem członkowskim.

Sąd krajowy ma obowiązek - przy uwzględnieniu całego prawa krajowego i przy zastosowaniu metod wykładni przyjętych w tym prawie - dokonywać wykładni prawa krajowego w miarę możliwości w świetle treści i celu decyzji ramowej 2002/584 w celu zagwarantowania pełnej skuteczności tej decyzji ramowej i wydania rozstrzygnięcia zgodnego z zamierzonym przez nią celem.

______

(1) Dz.U. C 103 z 2.4.2011.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.