Sprawa C-419/04: Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony wyrokiem Cour d'appel de Poitiers (sąd apelacyjny w Poitiers) (druga izba cywilna), wydanym dnia 21 września 2004 r. w sprawie Conseil général de la Vienne przeciwko Directeur général des douanes et droits indirects.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.284.11/3

Akt nienormatywny
Wersja od: 20 listopada 2004 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia prejudycjalnego złożony wyrokiem Cour d'appel de Poitiers (sąd apelacyjny w Poitiers) (druga izba cywilna), wydanym dnia 21 września 2004 r. w sprawie Conseil général de la Vienne przeciwko Directeur général des douanes et droits indirects

(Sprawa C-419/04)

(2004/C 284/23)

(Dz.U.UE C z dnia 20 listopada 2004 r.)

Do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynął wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony wyrokiem Cour d'appel de Poitiers (druga izba cywilna) (Francja) wydanym dnia 21 września 2004 r. w sprawie Conseil général de la Vienne przeciwko Directeur général des douanes et droits indirects, który wpłynął do Sekretariatu Trybunału dnia 30 września 2004 r.

Cour d'appel de Poitiers zwrócił się do Trybunału o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy art. 871 Wspólnotowego Kodeksu Celnego dotyczący pokrycia kwoty długu celnego powinien być interpretowany w ten sposób, że ustanawia on niezbędne i obowiązkowe postępowanie pod rygorem nieważności, gdy krajowe organy celne okazały w jakimkolwiek momencie postępowania w sprawie pokrycia, że mają wątpliwość w stosunku do płatnika w dobrej wierze co do zakresu kryteriów dotyczących pokrycia lub umorzenia należności wynikających z długu celnego, który został pominięty z powodu niezaksięgowania w terminie, w którym powinien był zostać pokryty, gdy chodzi o dług dotyczący ewentualnego włączenia do ceny nabycia sprzętu audiowizualnego dostarczonego przez dostawcę kanadyjskiego należności ryczałtowej zawartej obowiązkowo w cenie biletu wstępu do parku rozrywki, gdzie te urządzenia są eksploatowane, niezależnie od tego, czy odwiedzający, który zapłacił taką należność, korzystał z tej eksploatacji?

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.