Sprawa C-419/04: Conseil général de la Vienne v. Directeur général des douanes et droits indirects (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.190.3

Akt nienormatywny

Wersja od: 12 sierpnia 2006 r.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 22 czerwca 2006 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Cour d'appel de Poitiers, Francja) - Conseil général de la Vienne przeciwko Directeur général des douanes et droits indirects

(Sprawa C-419/04)⁽¹⁾

(Retrospektywne pokrycie należności celnych - Umorzenie należności celnych przywozowych - Przesłanki - Artykuł 871 rozporządzenia wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego - Zakres obowiązku przekazania sprawy Komisji - Brak zgłoszenia przez płatnika w dobrej wierze dodatkowych opłat, które winny były zostać wliczone do wartości celnej towarów przywożonych)

(2006/C 190/05)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 12 sierpnia 2006 r.)

Sąd krajowy

Cour d'appel de Poitiers

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Conseil général de la Vienne

Strona pozwana: Directeur général des douanes et droits indirects

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Cour d'appel de Poitiers - Wykładnia art. 871 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253, str. 1) - Pokrycie kwoty długu celnego - Obowiązek przekazania sprawy Komisji w przypadku wątpliwości co do zakresu kryteriów odnoszących się do pokrycia lub umorzenia należności wynikających z długu celnego

Sentencja

Artykuł 871 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1677/98 z dnia 29 lipca 1998 r. należy interpretować w taki sposób, że w ramach procedury zmierzającej do pokrycia lub umorzenia niepobranych należności celnych, krajowe organy celne nie mają obowiązku przekazywania przypadku do rozstrzygnięcia Komisji, jeżeli wątpliwości tych organów co do zakresu kryteriów wyrażonych w art. 220 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, w odniesieniu do danego przypadku zniknęły, nawet jeżeli rzeczone organy wyraziły uprzednio zamiar zwrócenia się do Komisji lub jeśli zaistniałe wątpliwości dotyczą retrospektywnego zaksięgowania należności celnych niepobranych z powodu niezgłoszenia przez importera w dobrej wierze opłat, które winny były zostać wliczone do wartości celnej przywożonych towarów.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 284 z 20.11.2004.