Sprawa C-417/04 P: Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-341/02 Regione Siciliana przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Regione Siciliana dnia 29 września 2004 r.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2004.300.30

Akt nienormatywny

Wersja od: 4 grudnia 2004 r.

Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-341/02 Regione Siciliana przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Regione Siciliana dnia 29 września 2004 r.

(Sprawa C-417/04 P)

(2004/C 300/56)

(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2004 r.)

W dniu 29 września 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-341/02 Regione Siciliana przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Regione Siciliana, reprezentowany przez Avvocatura dello Stato.

Składający odwołanie wnosi do Trybunału o:

– uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich z dnia 8 lipca 2004 r.

Zarzuty i główne argumenty

– w pkt. 47, 48 i 49 postanowienia czytamy wyraźnie, że podstawę prawną orzeczenia stanowi art. 113 regulaminu Sądu Pierwszej Instancji, który brzmi następująco: "Sąd może w każdym czasie rozważyć z urzędu czy zachodzi niedopuszczalność skargi ze względu na porządek publiczny". W niniejszym przypadku nie znajdujemy w aktach żadnego "względu na porządek publiczny" mogącego uzasadniać orzeczenie z urzędu przez Sąd o niedopuszczalności skargi. Ponadto Sąd nie zadał sobie trudu wyjaśnienia, jakie mogłyby być i na czym polegałyby te "względy porządku publicznego" mogące być podstawą wszczęcia procedury szczególnej, o której mowa w art. 113 regulaminu. Całkowity brak uzasadnienia w tym względzie spowodował poważne naruszenie podstawowych praw do obrony i zasady kontradyktoryjności;

– naruszenie i błędne zastosowanie artykułu 230 WE w zakresie uprawnienia Regionu Sycylii, a przez to naruszenie podstawowych praw do obrony;

– naruszenie i błędne zastosowanie art. 4 ust. 1 pierwszy akapit rozporządzenia Rady (EWG) nr 2052 z dnia 24 czerwca 1988 r.⁽¹⁾, z późniejszymi zmianami;

– naruszenie art. 9 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88 z dnia 18 grudnia 1988 r.⁽²⁾;

– wadliwe uzasadnienie ze względu na niespójność i arbitralny charakter;

– wadliwe uzasadnienie ze względu na sprzeczność, nielogiczność i brak argumentów.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 185 z 15.07.1988, str. 9.

⁽²⁾ Dz.U. L 374 z 31.12.1988, str. 1.