Sprawa C-416/17: Komisja Europejska v. Republika Francuska.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2018.436.13

Akt nienormatywny

Wersja od: 3 grudnia 2018 r.

Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 4 października 2018 r. - Komisja Europejska / Republika Francuska

(Sprawa C-416/17) ¹

(Uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego - Artykuły 49 i 63 oraz art. 267 akapit trzeci TFUE - Opodatkowanie kaskadowe - Odmienne traktowanie w zależności od państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma spółka pośrednio zależna - Zwrot nienależnie pobranej zaliczki na poczet podatku od dochodów kapitałowych - Wymogi dotyczące dowodów uzasadniających taki zwrot - Ograniczenie uprawnienia do zwrotu - Dyskryminacja - Sąd krajowy orzekający w ostatniej instancji - Obowiązek przedstawienia pytań prejudycjalnych)

Język postępowania: francuski

(2018/C 436/15)

(Dz.U.UE C z dnia 3 grudnia 2018 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: J.-F. Brakeland i W. Roels, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Republika Francuska (przedstawiciele: E. de Moustier, A. Alidière i D. Colas, pełnomocnicy)

Sentencja

1) Odmawiając uwzględnienia, przy obliczaniu zwrotu zaliczki na poczet podatku od dochodów kapitałowych zapłaconego przez spółkę będącą rezydentem z tytułu dywidend wypłaconych przez spółkę niebędącą rezydentem za pośrednictwem spółki zależnej niebędącej rezydentem, podatku poniesionego przez tę drugą spółkę od zysków leżących u podstaw tych dywidend, mimo że krajowy mechanizm zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w wymiarze ekonomicznym pozwala, w przypadku całkowicie wewnętrznego łańcucha udziałów, na neutralizowanie opodatkowania dywidend wypłacanych przez spółkę na każdym szczeblu tego łańcucha uczestnictwa, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy art. 49 i 63 TFUE.

2) Poprzez zaniechanie wystąpienia przez Conseil d'État (radę stanu, Francja) do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w ramach procedury przewidzianej w art. 267 akapit trzeci TFUE w celu określenia, czy należało odmówić uwzględnienia, przy obliczaniu zwrotu zaliczki na poczet podatku od dochodów kapitałowych zapłaconego przez spółkę będącą rezydentem z tytułu dywidend wypłaconych przez spółkę niebędącą rezydentem za pośrednictwem spółki zależnej niebędącej rezydentem, opodatkowania poniesionego przez tę drugą spółkę od zysków leżących u podstaw tych dywidend, chociaż wykładnia przepisów prawa Unii, jaką Conseil d'État (rada stanu) przyjęła w wyrokach z dnia 10 grudnia 2012 r., Rhodia (FR:CESSR:2012:317074.20121210), i z dnia 10 grudnia 2012 r., Accor (FR:CESSR:2012:317075.20121210), nie jest tak oczywista, że nie pozostawia miejsca na jakiekolwiek racjonalne wątpliwości, Republika Francuska uchybiła zobowiązaniom, jakie ciążą na niej na mocy art. 267 akapit trzeci TFUE.

3) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

4) Komisja Europejska i Republika Francuska pokrywają własne koszty.

¹ Dz.U. C 293 z 4.9.2017.