Sprawa C-413/06 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) wydanego w dniu 13 lipca 2006 r. w sprawie T-464/04 Independent Music Publishers and Labels Association (Impala, international association) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione w dniu 10 października 2006 r. przez Bertelsmann AG, Sony Corporation of America.
Dz.U.UE.C.2006.326.25/3
Akt nienormatywny(Sprawa C-413/06 P)
(2006/C 326/51)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 30 grudnia 2006 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Bertelsmann AG, Sony Corporation of America (Przedstawiciele: P. Chappatte, J. Boyce, Solicitors, N. Levy, Barrister, adwokat R. Snelders oraz T. Graf, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich, Independent Music Publishers and Labels Association (Impala, international association), Sony BMG Music Entertainment BV
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 13 lipca 2006 r. w sprawie T-464/04;
– oddalenie skargi Impala o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji lub ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji oraz
– obciążenie Impala kosztami niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie podnoszą siedem zarzutów:
Po pierwsze, zdaniem wnoszących odwołanie, Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo, opierając się na piśmie w sprawie przedstawienia zarzutów Komisji w celu oceny decyzji.
Po drugie, Sąd Pierwszej Instancji miał naruszyć prawo, nakazując Komisji przeprowadzenie badania rynku po doręczeniu odpowiedzi stron dokonujących zgłoszenia na pismo w sprawie przedstawienia zarzutów.
Wnoszący odwołanie twierdzą po trzecie, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo poprzez zastosowanie niewłaściwych i zbyt surowych wymogów dowodowych w odniesieniu do decyzji zezwalających na koncentrację.
Po czwarte, zdaniem wnoszących odwołanie, Sąd Pierwszej Instancji przekroczył zakres sądowej kontroli poprzez zastąpienie własnej oceny oceną Komisji, przez co sam popełnił oczywiste błędy i w istotnych aspektach dokonał nieprawidłowej interpretacji okoliczności dowodowych.
Po piąte, Sąd Pierwszej Instancji miał naruszyć prawo poprzez niewłaściwe zastosowanie kryteriów określonych w wyroku w sprawie Airtours dla oceny możliwości zawarcia tajnego porozumienia.
Wnoszący odwołanie podnoszą po szóste, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo poprzez zastosowanie niewłaściwych i zbyt surowych wymogów uzasadnienia w odniesieniu do decyzji zezwalających na koncentrację.
Po siódme, wnoszący odwołanie stwierdzają, że Sąd Pierwszej Instancji naruszył prawo poprzez oparcie się na dowodach, które nie zostały ujawnione stronom wnoszącym odwołanie i które nie były przedstawione Komisji w chwili wydania przez nią decyzji.