Sprawa C-41/04: Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financiën (orzeczenie wstępne).
Dz.U.UE.C.2006.22.1/2
Akt nienormatywnyWYROK TRYBUNAŁU
z dnia 27 października 2005 r.
w sprawie: C-41/04 (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Hoge Raad der Nederlanden): Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën(1)
(Szósta dyrektywa VAT - Artykuły 2, 5, 6 i 9 - Sprzedaż oprogramowania zarejestrowanego na nośniku - Końcowe przystosowanie oprogramowania do specyficznych potrzeb nabywcy - Jednolite świadczenie podlegające opodatkowaniu - Świadczenie usług - Miejsce świadczenia)
(2006/C 22/02)
(Język postępowania: niderlandzki)
(Dz.U.UE C z dnia 28 stycznia 2006 r.)
W sprawie C-41/04 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Hoge Raad der Nederlanden (Niderlandy) postanowieniem z dnia 30 stycznia 2004 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 2 lutego 2004 r., w postępowaniu: Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, K. Schiemann (sprawozdawca), N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues i E. Levits, sędziowie, rzecznik generalny: J. Kokott, sekretarz: K. Sztranc, administrator, wydał w dniu 27 października 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:
1) Artykuł 2 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.
2) Jest tak właśnie w przypadku transakcji, w ramach której podatnik dostarcza konsumentowi standardowe oprogramowanie wcześniej opracowane i oferowane do sprzedaży, zarejestrowane na nośniku, jak również zapewnia następnie przystosowanie tego oprogramowania do specyficznych potrzeb tego nabywcy, nawet jeśli następuje to za zapłatą dwóch odrębnych cen.
3) Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 77/388 należy interpretować w ten sposób, że jednolite świadczenie, o którym mowa w pkt 2 sentencji, powinno być kwalifikowane jako "świadczenie usług", jeżeli okaże się, iż dane przystosowanie nie ma ani charakteru pobocznego, ani pomocniczego, lecz ma charakter dominujący; dzieje się tak w szczególności jeżeli z uwagi na takie czynniki jak jego zakres, jego koszt lub jego czas trwania przystosowanie to ma znaczenie decydujące dla umożliwienia nabywcy użytkowania gotowego oprogramowania.
4) Artykuł 9 ust. 2 lit. e) tiret trzecie dyrektywy 77/388 powinien być interpretowany w ten sposób, że znajduje on zastosowanie do jednolitego świadczenia usług, o którym mowa w pkt 3 sentencji, wykonanego na rzecz podatnika mającego siedzibę we Wspólnocie, lecz w innym państwie niż wykonawca świadczenia.
______
(1) Dz.U. C 94 z 17.4.2004.