Sprawa C-407/21: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 2 lipca 2021 r. - Union fédérale des consommateurs - Que choisir (UFC - Que choisir), Consommation, logement et cadre de vie (CLCV) / Premier ministre, Ministre de l’Économie, des Finances et de la Relance.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2021.357.14/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 6 września 2021 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d'État (Francja) w dniu 2 lipca 2021 r. - Union fédérale des consommateurs - Que choisir (UFC - Que choisir), Consommation, logement et cadre de vie (CLCV) / Premier ministre, Ministre de l'Économie, des Finances et de la Relance

(Sprawa C-407/21)

Język postępowania: francuski

(2021/C 357/18)

(Dz.U.UE C z dnia 6 września 2021 r.)

Sąd odsyłający

Conseil d'État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Union fédérale des consommateurs - Que choisir (UFC - Que choisir), Consommation, logement et cadre de vie (CLCV)

Strona pozwana: Premier ministre, Ministre de l'Économie, des Finances et de la Relance

Pytania prejudycjalne

1) Czy art. 12 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych ¹  należy interpretować w ten sposób, że zobowiązuje on organizatora imprezy turystycznej, w przypadku rozwiązania umowy, do pełnego zwrotu w pieniądzu wszelkich wpłat dokonanych z tytułu imprezy turystycznej, czy też dopuszcza zwrot w postaci ekwiwalentu, w szczególności w formie bonu wartości równej kwocie dokonanych wpłat?

2) W przypadku gdyby takie zwroty należało rozumieć jako zwrot w pieniądzu, to czy kryzys zdrowotny związany z epidemią Covid-19 i jego konsekwencje dla operatorów podróży, którzy w wyniku tego kryzysu doświadczyli spadku obrotów, który można oszacować między 50 % a 80 %, i którzy odpowiadają za ponad 7 % produktu krajowego brutto we Francji, oraz - w przypadku organizatorów imprez turystycznych - zatrudniają we Francji 30 000 pracowników, osiągając obroty wynoszące prawie 11 miliardów euro, mogą uzasadniać, a jeżeli tak, to na jakich warunkach i w jakich granicach, czasowe odstępstwo od obowiązku zwrotu przez organizatora podróżnemu wszystkich wpłat dokonanych z tytułu imprezy turystycznej w terminie czternastu dni od rozwiązania umowy, przewidzianego w art. 12 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych?

3) W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie, czy w okolicznościach, o których mowa powyżej, możliwe jest zróżnicowanie skutków temporalnych orzeczenia stwierdzającego nieważność aktu prawa krajowego sprzecznego z art. 12 ust. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych?

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, zmieniająca rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE oraz uchylająca dyrektywę Rady 90/314/EWG (Dz.U. 2015, L 326, s. 1)