Sprawa C-40/23 P: Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 16 listopada 2022 r. w sprawie T-469/20, Królestwo Niderlandów/Komisja, wniesione w dniu 26 stycznia 2023 r. przez Komisję Europejską

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2023.173.14

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 maja 2023 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 16 listopada 2022 r. w sprawie T-469/20, Królestwo Niderlandów/Komisja, wniesione w dniu 26 stycznia 2023 r. przez Komisję Europejską

(Sprawa C-40/23 P)

Język postępowania: niderlandzki

(2023/C 173/20)

(Dz.U.UE C z dnia 15 maja 2023 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: B. Stromsky, H. van Vliet i I. Georgiopoulos, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Królestwo Niderlandów

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

- uchylenie wyroku Sądu (siódma izba w składzie powiększonym) z dnia 16 listopada 2022 r. w sprawie T-469/20, Królestwo Niderlandów/Komisja, EU:T:2022:713;

- odrzucenie czwartego i piątego żądania skargi w sprawie T-469/20;

- skorzystanie z uprawnienia do wydania ostatecznego orzeczenia w sprawie na podstawie art. 61 akapit pierwszy zdanie drugie statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

- obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie oparte jest na jedynym zarzucie składającym się z dwóch części.

Zaskarżona w pierwszej instancji decyzja Komisji ¹  (zwana dalej "decyzją") uznała środek za zgodny z rynkiem wewnętrznym, nie rozstrzygając ostatecznie, czy stanowi on pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.

W pierwszej części wskazano, że Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że Komisja mogła wydać decyzję o niewnoszeniu zastrzeżeń w rozumieniu art. 4 ust. 3 rozporządzenia 2015/1589 ²  tylko wtedy, gdy najpierw rozstrzygnęła kwestię, czy dany środek stanowi pomoc państwa. Zdaniem Komisji różne metody wykładni prawa Unii nie są w stanie potwierdzić tego wniosku. W szczególności zaskarżony wyrok nie jest zgodny z celem prawodawcy Unii polegającym na szybkim wyjaśnieniu zgodności danego środka z rynkiem wewnętrznym. W razie nieuchylenia wyroku Komisja byłaby zmuszona, mimo że w każdym razie jest przekonana o zgodności danego środka z rynkiem wewnętrznym, do długotrwałego i niepotrzebnego badania, czy środek ten spełnia wszystkie cechy wynikające z art. 107 ust. 1 TFUE.

W drugiej części zarzuca się Sądowi naruszenie prawa poprzez stwierdzenie, że decyzja narusza zasadę pewności prawa. Wręcz przeciwnie, decyzja zwiększyła pewność prawa poprzez uznanie środka za zgodny z rynkiem wewnętrznym niezwłocznie po stwierdzeniu tego faktu przez Komisję.

¹ Decyzja Komisji Europejskiej C(2020) final 2998 z dnia 12 maja 2020 r. w sprawie pomocy państwa SA.54537 (2020/NN) - Niderlandy, zakaz wykorzystywania węgla do produkcji energii elektrycznej w Niderlandach.

² Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).