Sprawa C-398/11: Thomas Hogan i inni v. Minister for Social and Family Affairs i inni (orzeczenie wstępne).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.171.6/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 15 czerwca 2013 r.

Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 25 kwietnia 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Ireland - Irlandia) - Thomas Hogan i in. przeciwko Minister for Social and Family Affairs i in.

(Sprawa C-398/11)⁽¹⁾

(Odesłanie prejudycjalne - Polityka społeczna - Zbliżanie ustawodawstw - Ochrona pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy - Dyrektywa 2008/94/WE - Zakres stosowania - Dodatkowe zakładowe programy emerytalne - Program o zdefiniowanych świadczeniach i zrównoważonych kosztach - Niedobór środków - Minimalny poziom ochrony - Kryzys gospodarczy - Zrównoważony rozwój gospodarczy i społeczny - Obowiązki danego państwa członkowskiego w przypadku niedoboru środków - Odpowiedzialność państwa członkowskiego w przypadku nieprawidłowej transpozycji)

(2013/C 171/11)

Język postępowania: angielski

(Dz.U.UE C z dnia 15 czerwca 2013 r.)

Sąd odsyłający

High Court of Ireland

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Thomas Hogan, Jonh Burns, John Dooley, Alfred Ryan, Michael Cunningham, Michael Dooley, Denis Hayes, Marion Walsh, Joan Power, Walter Walsh

Strona pozwana: Minister for Social and Family Affairs, Irlandia, Attorney General

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - High Court of Ireland - Wykładnia art. 1 ust. 1 i art. 8 dyrektywy 2008/94/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (wersja skodyfikowana) (Dz.U. L 283, s. 36) - Dodatkowe zakładowe programy emerytalne - Niedobór środków w ramach tych programów - Uregulowanie krajowe nieprzewidujące podstawy prawnej umożliwiającej pracownikom otrzymanie odszkodowania od ich pracodawcy w następstwie niewypłacalności przedsiębiorstwa - Zobowiązanie danego państwa członkowskiego dotyczące przyjęcia środków niezbędnych w celu ochrony interesów pracowników - Okoliczności, które sąd krajowy powinien uwzględnić przy ocenie przestrzegania tego zobowiązania

Sentencja

1) Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy należy interpretować w ten sposób, że ma ona zastosowanie do uprawnień byłych pracowników do świadczeń emerytalnych z dodatkowego programu emerytalnego ustanowionego przez ich pracodawcę.

2) Artykuł 8 dyrektywy 2008/94 należy interpretować w ten sposób, że w celu określenia, czy państwo członkowskie wykonało zobowiązanie przewidziane w tym artykule, nie mogą być wzięte pod uwagę świadczenia z tytułu emerytury ustawowej.

3) Artykuł 8 dyrektywy 2008/94 należy interpretować w ten sposób, że aby miał on zastosowanie, wystarczy, by dodatkowy zakładowy program emerytalny dotknięty był niedofinansowaniem od dnia niewypłacalności pracodawcy oraz by z powodu swojej niewypłacalności pracodawca nie dysponował środkami pozwalającymi na dofinansowanie tego programu w stopniu umożliwiającym wypłatę w pełnej wysokości świadczeń należnych beneficjentom. Nie jest konieczne, by ci beneficjenci wykazali istnienie innych czynników leżących u źródeł utraty ich uprawnień do świadczeń emerytalnych.

4) Dyrektywę 2008/94 należy interpretować w ten sposób, że środki przyjęte przez Ireland w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 25 stycznia 2007 r. w sprawie C-278/05 Robins i in. nie wypełniają zobowiązań wynikających z tej dyrektywy, a sytuacja gospodarcza danego państwa członkowskiego nie stanowi wyjątkowej okoliczności mogącej uzasadnić ograniczony poziom ochrony interesów pracowników w odniesieniu do ich uprawnień do świadczeń emerytalnych z tytułu dodatkowego zakładowego programu emerytalnego.

5) Dyrektywę 2008/94 należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż środki podjęte przez Ireland w następstwie ww. wyroku w sprawie Robins i in. nie przyniosły rezultatu w postaci otrzymania przez skarżących w postępowaniu głównym więcej niż 49 % wartości nabytych uprawnień do świadczeń emerytalnych z tytułu dodatkowego zakładowego programu emerytalnego, sama przez się stanowi istotne naruszenie zobowiązań tego państwa członkowskiego.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 290 z 1.10.2011.