Sprawa C-387/05: Skarga wniesiona w dniu 24 października 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.22.4/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 28 stycznia 2006 r.

Skarga wniesiona w dniu 24 października 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Włoskiej

(Sprawa C-387/05)

(2006/C 22/08)

(Język postępowania: włoski)

(Dz.U.UE C z dnia 28 stycznia 2006 r.)

W dniu 24 października 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez G. Wilmsa i L. Visaggiego, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Włoskiej.

Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:

– stwierdzenie, że ustanawiając jednostronnie zwolnienie z należności celnych przywozu materiałów mogących mieć zastosowanie zarówno do celów cywilne jak i wojskowe zastosowanie oraz odmawiając obliczenia i odprowadzenia środków własnych, których niesłusznie nie pobrano wskutek tego zwolnienia i odsetek za zwłokę należnych z tytułu nieprzekazania tych środków Komisji w przewidzianym terminie, Republika Włoska uchybiła zobowiązaniom, które na niej ciążą z jednej strony na mocy art. 26 WE, art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2913/92⁽¹⁾ a w konsekwencji na mocy Wspólnej Taryfy Celnej, a z drugiej strony na mocy art. 2, 9, 10 oraz art. 17 ust. 1 rozporządzenia (EWG, EURATOM) nr 1552/89⁽²⁾ jak również odpowiednich postanowień rozporządzenia (WE, EURATOM) nr 1150/2000⁽³⁾.

– obciążenie Republiki Włoskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Decyzja o zawieszeniu należności celnych przywozowych (lub w określonych przypadkach zastosowanie zerowej stawki celnej) na niektóre rodzaje broni i wyposażenia wojskowego została podjęta w ramach Wspólnoty na mocy rozporządzenie Rady (WE) nr 150/2003 r. ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2003 r.⁽⁴⁾

Zdaniem Komisji jednostronne zwolnienie wprowadzone przez Włochy w okresie poprzedzającym stosowanie wspomnianego rozporządzenia stanowi bezprawne odstępstwo od art. 26 WE i wspólnotowych przepisów celnych, które w konsekwencji doprowadziło do bezpodstawnego zmniejszenia stanowiących środki własne Wspólnoty wpływów z należności celnych.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1

⁽²⁾ Dz.U. L 155 z 7.6.1989, str. 1

⁽³⁾ Dz.U. L 130 z 31.5.2000, str. 1

⁽⁴⁾ Dz.U. L 25 z 30.1.2003, str. 1