Sprawa C-38/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budai Központi Kerületi Bíróság (Węgry) w dniu 24 stycznia 2017 r. - GT/HS.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.178.2

Akt nieoceniany
Wersja od: 6 czerwca 2017 r.

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Budai Központi Kerületi Bíróság (Węgry) w dniu 24 stycznia 2017 r. - GT/HS
(Sprawa C-38/17)

Język postępowania: węgierski

(2017/C 178/02)

(Dz.U.UE C z dnia 6 czerwca 2017 r.)

Sąd odsyłający

Budai Központi Kerületi Bíróság

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: GT HS.

Strona pozwana: HS

Pytania prejudycjalne

1)
Czy jest zgodne z kompetencjami Unii Europejskiej przyznanymi w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów,

z zasadami podstawowymi prawa Unii: równości wobec prawa, prawa do skutecznego środka prawnego przed sądem oraz do rzetelnego procesu, a także

z różnymi fragmentami preambuły dyrektywy 93/13/WE 1  ("[mając na uwadze] [...] dwa programy wspólnotowe w dziedzinie ochrony konsumentów i polityki informacyjnej podkreśliły znaczenie ochrony konsumentów przed nieuczciwymi warunkami umownymi; taką ochronę powinny przewidywać przepisy ustawowe i wykonawcze, które podlegają harmonizacji na poziomie Wspólnoty lub zostają bezpośrednio na tym poziomie przyjęte; zgodnie z zasadą ustanowioną pod nazwą »Ochrona gospodarczych interesów konsumentów«, zgodnie z powyższymi programami: »nabywcy towarów i usług powinni być chronieni przed nadużyciami ze strony sprzedawców lub dostawców, w szczególności przed jednostronnymi standardowymi umowami i niedozwolonym wyłączaniem z umów podstawowych praw«; bardziej skuteczną ochronę konsumenta można osiągnąć poprzez przyjęcie jednolitych norm prawnych dotyczących nieuczciwych warunków; powyższe normy powinny odnosić się do wszelkich umów zawieranych pomiędzy sprzedawcami lub dostawcami a konsumentami; przy czym niniejsza dyrektywa nie będzie dotyczyła między innymi umów o pracę, umów dotyczących sukcesji praw, umów dotyczących praw z zakresu prawa rodzinnego oraz umów dotyczących tworzenia i organizowania spółek lub porozumień partnerskich; konsument musi otrzymać taką samą ochronę zarówno w umowach zawieranych ustnie, jak i na piśmie, bez względu na to, czy postanowienia pisemnej umowy zostały zawarte w jednym czy kilku dokumentach; jednakże obowiązujące prawo krajowe pozwala jedynie na częściową harmonizację przepisów; niniejsza dyrektywa dotyczy w szczególności warunków umownych, które nie zostały indywidualnie wynegocjowane; państwa członkowskie w poszanowaniu postanowień Traktatu powinny mieć możliwość zapewnienia konsumentom wyższego poziomu bezpieczeństwa poprzez wprowadzenie przepisów prawa krajowego bardziej rygorystycznych niż przewidziane w niniejszej dyrektywie; [...] umowy powinny być sporządzane prostym i zrozumiałym językiem, a konsument powinien mieć faktycznie możliwość zapoznania się ze wszystkimi warunkami umowy, a wszelkie wątpliwości powinny być interpretowane na jego korzyść; [...]" i wreszcie

z art. 4 ust. 2 i art. 5 dyrektywy 93/13/WE

orzecznictwo krajowe o charakterze normatywnym (wiążącym), które:

a)
nie nakłada na kontrahenta konsumenta, jako przesłanki ważności umowy, obowiązku umożliwienia konsumentowi zapoznania się przed zawarciem umowy z warunkami umownymi, sporządzonymi prostym i zrozumiałym językiem, stanowiącymi główny przedmiot rzeczonej umowy - w tym z kursem walutowym mającym zastosowanie do wypłaty środków z tytułu kredytu w walucie obcej - w celu uniknięcia nieważności umowy;
b)
zezwala, by kontrahent konsumenta jedynie poinformował go (na przykład w odrębnym dokumencie) o warunkach umownych, sporządzonych prostym i zrozumiałym językiem, stanowiących główny przedmiot rzeczonej umowy dopiero po zaciągnięciu przez konsumenta nieodwołalnego zobowiązania do wykonania umowy, a sytuacja taka nie jest uważana za powód nieważności umowy?
1 Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz. U. 1993, L 95, s. 29 - wyd. spec w jęz. polskim rozdz. 15, t. 2, s. 288)

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.