Sprawa C-370/11: Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2011.290.2/1

Akt nienormatywny
Wersja od: 1 października 2011 r.

Skarga wniesiona w dniu 12 lipca 2011 r. - Komisja Europejska przeciwko Królestwu Belgii

(Sprawa C-370/11)

(2011/C 290/02)

Język postępowania: francuski

(Dz.U.UE C z dnia 1 października 2011 r.)

Strony

Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciel: W. Mölls, pełnomocnik)

Strona pozwana: Królestwo Belgii

Żądania strony skarżącej

– Stwierdzenie, że utrzymując przepisy, według których zyski osiągnięte przy odkupie akcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które nie posiadają zezwolenia zgodnie z dyrektywą 85/611/EWG(1) nie podlegają opodatkowaniu, gdy przedsiębiorstwa te mają siedzibę w Belgii, podczas gdy zyski osiągnięte przy odkupie akcji takich przedsiębiorstw mających siedzibę w Norwegii lub w Islandii podlegają opodatkowaniu, Królestwo Belgii uchybiło zobowiązaniom, jakie na nim ciążą na mocy art. 36 i 40 porozumienia EOG;

– obciążenie Królestwa Belgii kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Komisja kwestionuje omawiane przepisy krajowe, ponieważ skutkują one zniechęceniem rezydentów belgijskich do inwestowania w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania mających siedzibę w Norwegii lub w Islandii, bowiem zyski osiągnięte przy odkupie akcji tych ostatnich nie mogą korzystać ze zwolnienia podatkowego mającego zastosowanie do zysków osiągniętych przy odkupie akcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania mających siedzibę w Belgii.

Komisja podnosi, że taka różnica w traktowaniu ogranicza swobodny przepływ kapitału gwarantowany przez art. 40 porozumienia EOG. W ten sam sposób utrudnia ona swobodę świadczenia usług, co stanowi naruszenie art. 36 porozumienia EOG.

W odpowiedzi na zarzuty podnoszone przez organy belgijskie Komisja twierdzi po pierwsze, że rozróżnienie, jakiego dokonują przepisy belgijskie w ramach kategorii przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania mających siedzibę w Unii Europejskiej, tj. w zależności od tego, czy mają zezwolenie na podstawie dyrektywy 85/611/EWG, nie stanowi przedmiotu niniejszej skargi. Po drugie i trzecie, Komisja sprzeciwia się argumentacji, zgodnie z którą powyższe przepisy są uzasadnione z przyczyn związanych ze skutecznością kontroli podatkowych lub braku mechanizmów wymiany informacji. W tym kontekście Komisja stwierdza, że Belgia, Norwegia i Islandia ratyfikowały Konwencję o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych sporządzoną pod kierunkiem OECD i Rady Europy oraz że porozumienia o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte między Belgią a odpowiednio Norwegią i Islandią przewidują mechanizmy wymiany informacji między tymi krajami.

______

(1) Dyrektywa Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), Dz.U. L 375, s. 3.

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.