Sprawa C-369/09 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) wydanego w dniu 1 lipca 2009 r. w sprawach połączonych T-273/06 i T-297/06 ISD Polska i.in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 15 września 2009 r. przez ISD Polska sp. z o.o., Industrial Union of Donbass Corporation, ISD Polska sp. z o.o. (dawniej Majątek Hutniczy sp. z o.o.).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2009.312.14

Akt nienormatywny

Wersja od: 19 grudnia 2009 r.

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (ósma izba) wydanego w dniu 1 lipca 2009 r. w sprawach połączonych T-273/06 i T-297/06 ISD Polska i.in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 15 września 2009 r. przez ISD Polska sp. z o.o., Industrial Union of Donbass Corporation, ISD Polska sp. z o.o. (dawniej Majątek Hutniczy sp. z o.o.)

(Sprawa C-369/09 P)

(2009/C 312/22)

(Dz.U.UE C z dnia 19 grudnia 2009 r.)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszące odwołanie: ISD Polska sp. z o.o., Industrial Union of Donbass Corporation, ISD Polska sp. z o.o. (dawniej Majątek Hutniczy sp. z o.o.) (przedstawiciele: C. Rapin, E. Van den Haute, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania wnoszących odwołanie

– uznanie niniejszego odwołania za dopuszczalne;

– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (ósma izba) z dnia 1 lipca 2009 r. w sprawach połączonych T-273/06 i T-297/06;

– obciążenie Komisji Europejskiej całością kosztów postępowania;

– na wypadek gdyby Trybunał Sprawiedliwości postanowił umorzyć postępowanie, obciążenie Komisji Europejskiej kosztami na podstawie art. 69 § 6 w związku z art. 72 lit. a) regulaminu Trybunału.

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania wnoszące odwołanie podnoszą trzy zarzuty.

W ramach zarzutu pierwszego wnoszące odwołanie kwestionują ocenę Sądu, zgodnie z którą protokół nr 8 w sprawie restrukturyzacji polskiego hutnictwa żelaza i stali, załączony do aktu przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej⁽¹⁾, dopuszcza w pkt 6 stosowanie jego przepisów z mocą wsteczną. Według wnoszących odwołanie z treści, celu ani systematyki tego przepisu, który ogranicza się do wskazania, że przedsiębiorstwa wymienione w załączniku 1 do tego protokołu będą mogły w pewnych granicach korzystać z pomocy w latach 1997-2003, nie można bowiem wywnioskować żadnego skutku retroaktywnego. Innymi słowy przepis ten oznacza, że wysokość pomocy, jaka może zostać przyznana na rzecz przedsiębiorstw do końca 2003 r. winna być obliczana retrospektywnie przy uwzględnieniu kwot pomocy przyznanych wcześniej, nie nakazuje natomiast uznania przyznanej wcześniej pomocy za niezgodną z prawem. Ponadto wykładnia taka została przyjęta zarówno przez Komisję, jak i przez Radę, z których ta pierwsza w propozycji decyzji, zaś ta druga w decyzji stwierdziły, że zobowiązania przyjęte w protokole nr 8 zostały wypełnione.

W ramach zarzutu drugiego wnoszące odwołanie utrzymują, że Sąd naruszył prawo uznając z jednej strony, że przedsiębiorstwa będące beneficjentami pomocy mogą mieć uzasadnione oczekiwania co do legalności pomocy w zasadzie jedynie wtedy, gdy pomoc została przyznana z poszanowaniem procedury przewidzianej w art. 88 WE, a z drugiej strony, że procedury przewidziane w dotyczącym wyrobów EWWiS protokole (nr 2) do umowy stowarzyszeniowej z dnia 16 grudnia 1991 r.,⁽²⁾ w ramach których Komisja i Rada dowiedziały się o istnieniu spornej pomocy, nie mogły doprowadzić do powstania po stronie wnoszących odwołanie uzasadnionych oczekiwań.

Bezsporne jest bowiem to, że żadne formalne zgłoszenie spornej pomocy nie mogło nastąpić na podstawie art. 88 WE, ponieważ ówcześnie Rzeczpospolita Polska nie była jeszcze członkiem Unii Europejskiej, jak również to, że Komisja została poinformowana o istnieniu tej pomocy i uznała - po zbadaniu polskiego planu restrukturyzacji oraz przedstawionych w tym kontekście planów przedsiębiorstw, że spełnia ona wymogi art. 8 ust. 4 protokołu nr 2 do umowy stowarzyszeniowej, a także przesłanki określone w protokole nr 8 załączonym do aktu akcesyjnego.

W ramach trzeciego i ostatniego zarzutu wnoszące odwołanie podnoszą wreszcie, iż dopuszczono się naruszenia rozporządzenia (WE) nr 659/1999⁽³⁾ oraz rozporządzenia (WE) nr 794/2004⁽⁴⁾. Twierdzą one bowiem, iż aby móc uznać stopę odsetkową mającą zastosowanie przy odzyskiwaniu spornej pomocy za "właściwą" w rozumieniu art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 nie wystarczy, że stopa ta została ustalona w ścisłej współpracy z danym państwem członkowskim. Określenie "właściwa" używane w odniesieniu do stopy odsetkowej stosowanej przy odzyskiwaniu pomocy państwa jest pojęciem z zakresu prawa materialnego, niezależnym od procedury, jaką stosuje Komisja w wyjątkowych przypadkach, w których określa ona tę stopę przy współpracy z zainteresowanym państwem członkowskim.

______

⁽¹⁾ Dz.U. 2003, L 236, s. 948.

⁽²⁾ Układ Europejski ustanawiający stowarzyszenie między Rzeczpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i Państwami Członkowskimi, z drugiej strony (Dz.U. 1993, L 348, s. 2).

⁽³⁾ Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE [po zmianie art. 88 WE] (Dz.U. L 83, s. 1).

⁽⁴⁾ Rozporządzenie Komisji (WE) nr 794/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (Dz.U. L 140, s. 1).