Sprawa C-364/07: Spyridon Vassilakis i inni v. Dimos Kerkyras.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.236.5

Akt nienormatywny

Wersja od: 13 września 2008 r.

Postanowienie Trybunału (trzecia izba) z dnia 12 czerwca 2008 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Monomeles Protodikeio Kerkyras - Gracja) - Vassilakis Spyridon, Theodoros Gkisdakis, Petros Grammenos, Nikolaos Grammenos, Theodosios Grammenos, Maria Karavassili, Eleftherios Kontomaris, Spyridon Komninos, Theofilos Mesimeris, Spyridon Monastiriotis, Spyridon Moumouris, Nektaria Mexa, Nikolaos Pappas, Christos Vlachos, Alexandros Grasselis, Stamatios Kourtelesis, Konstantinos Poulimenos, Savvas Sideropoulos, Alexandros Dellis, Michail Zervas, Ignatios Koskieris, Dimitiros Daikos, Christos Dranos przeciwko Dimos Kerkyras

(Sprawa C-364/07)⁽¹⁾

(Artykuł 104 § 3 akapit pierwszy regulaminu Trybunału - Polityka społeczna - Dyrektywa 1999/70/WE - Porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony - Kolejno następujące po sobie umowy o pracę na czas określony w sektorze publicznym - Pojęcie "kolejnych umów" i "obiektywnych powodów" uzasadniających odnawianie takich umów - Sposoby przeciwdziałania nadużyciom - Sankcje - Uregulowania krajowe dotyczące sporów i skarg - Zakres obowiązku interpretacji zgodnej z prawem wspólnotowym)

(2008/C 236/08)

(Dz.U.UE C z dnia 13 września 2008 r.)

Język postępowania: grecki

Sąd krajowy

Monomeles Protodikeio Kerkyras

Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

Strona skarżąca: Vassilakis Spyridon, Theodoros Gkisdakis, Petros Grammenos, Nikolaos Grammenos, Theodosios Grammenos, Maria Karavassili, Eleftherios Kontomaris, Spyridon Komninos, Theofilos Mesimeris, Spyridon Monastiriotis, Spyridon Moumouris, Nektaria Mexa, Nikolaos Pappas, Christos Vlachos, Alexandros Grasselis, Stamatios Kourtelesis, Konstantinos Poulimenos, Savvas Sideropoulos, Alexandros Dellis, Michail Zervas, Ignatios Koskieris, Dimitiros Daikos, Christos Dranos

Strona pozwana: Dimos Kerkyras

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym - Monomeles Protodikeio Kerkyras - Wykładnia klauzuli 5 ust. 1 i 2 załącznika do dyrektywy Rady 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC (Dz.U. L 175, s. 43) - Umowy o pracę zawierane z administracją publiczną - Pojęcie obiektywnych powodów uzasadniających odnawianie bez ograniczeń kolejnych umów na czas określony - Pojęcie kolejnych umów

Sentencja

1) W przypadku spóźnionego transponowania do systemu prawnego państwa członkowskiego dyrektywy, a także w braku bezpośredniej skuteczności właściwych postanowień tej dyrektywy, z chwilą upływu terminu na transpozycję tej dyrektywy sądy krajowe mają obowiązek interpretowania prawa krajowego, na ile to możliwe, w świetle treści i celu tej dyrektywy, aby uzyskać rezultat w niej zamierzony, dając pierwszeństwo takiej wykładni przepisów krajowych, która najlepiej służy temu celowi, aby osiągnąć rozwiązanie zgodne z postanowieniami tejże dyrektywy.

2) Klauzulę 5 ust. 1 lit. a) porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego w dniu 18 marca 1999 r., figurującego w załączniku do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r., dotyczącym porozumienia ramowego ETUC, UNICE i CEEP w sprawie pracy na czas określony, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona posługiwaniu się kolejnymi umowami o pracę na czas określony uzasadnionemu tylko tym, że obowiązek zawierania umów na czas określony został ustanowiony w krajowym przepisie ustawowym lub wykonawczym o zasięgu ogólnym. Przeciwnie, pojęcie "obiektywnych powodów" w rozumieniu tej klauzuli wymaga, by skorzystanie z tego szczególnego rodzaju stosunku pracy, w postaci przewidzianej prawem krajowym, było uzasadnione występowaniem konkretnych przyczyn związanych w szczególności z danym rodzajem działalności i warunkami jej wykonywania.

3) Klauzulę 5 porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona co do zasady uregulowaniom krajowym, takim jak te, których dotyczy trzecie pytanie prejudycjalne, na mocy których umowy o pracę lub stosunki pracy na czas określony uważane są za "kolejne" w rozumieniu tej klauzuli tylko jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła trzech miesięcy.

4) W okolicznościach takich, jakie wystąpiły w sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego, porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony należy interpretować w ten sposób, że o ile wewnętrzny system prawny danego państwa członkowskiego nie wydaje się zawierać w danym sektorze innych skutecznych sposobów uniknięcia i, ewentualnie, sankcjonowania nadużywania kolejno następujących po sobie umów na czas określony, sprzeciwia się ono zastosowaniu zasady prawa krajowego zawierającej w odniesieniu do sektora publicznego bezwzględny zakaz przekształcania w umowy na czas nieokreślony kolejnych umów o pracę na czas określony, które, jako służące zaspokojeniu "zwykłych i stałych potrzeb" pracodawcy, należy uznać za nadużycie. Do sądu krajowego należy jednak zbadanie, zgodnie ze spoczywającym na nim obowiązkiem interpretacji praca krajowego w zgodzie z prawem wspólnotowym, czy krajowy system prawny nie zawiera tych innych skutecznych sposobów uniknięcia i, ewentualnie, sankcjonowania nadużywania kolejno następujących po sobie umów na czas określony.

5) Zasada skuteczności (effet utile) prawa wspólnotowego i porozumienie ramowe w sprawie pracy na czas określony nie sprzeciwiają się, co do zasady przepisowi krajowemu, zgodnie z którym możliwość przekształcenia umów na czas określony w umowy na czas nieokreślony należy do właściwości niezależnego organu administracyjnego. Do sądu krajowego należy jednak czuwanie nad zagwarantowaniem prawa do skutecznej ochrony sądowej w poszanowaniu zasad skuteczności i równości.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 247 z 20.10.2007.