Sprawa C-363/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 21 kwietnia 2015 r. w sprawie T-359/12 Louis Vuitton Malletier/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Nanu-Nana Handelsgesellschaft mbH für Geschenkartikel & Co. KG, wniesione w dniu 13 lipca 2015 r. przez Louis Vuitton Malletier.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2015.414.13

Akt nieoceniany

Wersja od: 14 grudnia 2015 r.

Odwołanie od wyroku Sądu (druga izba) wydanego w dniu 21 kwietnia 2015 r. w sprawie T-359/12 Louis Vuitton Malletier/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Nanu-Nana Handelsgesellschaft mbH für Geschenkartikel & Co. KG, wniesione w dniu 13 lipca 2015 r. przez Louis Vuitton Malletier

(Sprawa C-363/15 P)

Język postępowania: angielski

(2015/C 414/16)

(Dz.U.UE C z dnia 14 grudnia 2015 r.)

Strony

Wnosząca odwołanie: Louis Vuitton Malletier (przedstawiciele: adwokaci P. Roncaglia, G. Lazzaretti, F. Rossi i N. Parrotta)

Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Nanu-Nana Handelsgesellschaft mbH für Geschenkartikel & Co. KG

Żądania wnoszącej odwołanie

Wnosząca odwołanie wnosi do Sądu o:

- Uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (druga izba) wydanego w dniu 21 kwietnia 2015 r. w sprawie T-359/12, doręczonego wnoszącej odwołanie w dniu 29 kwietnia 2015 r.;

- obciążenie OHIM i Nanu-Nana kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1. W niniejszym odwołaniu Louis Vuitton Malletier (zwana dalej "Louis Vuitton" lub "wnoszącą odwołanie") wnosi do Trybunału Sprawiedliwości o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 21 kwietnia 2015 r. Louis Vuitton Malletier/OHIM - Nanu-Nana (Przedstawienie wzoru w brązowo-beżową szachownicę) (T-359/12, EU:T:2015:215), w którym Sąd oddalił wniesioną przez Luis Vuitton skargę na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 4 maja 2012 r. w sprawie R 1855/2011-1, w której to decyzji unieważniono w całości rejestrację graficznego wspólnotowego znaku towarowego nr 370445 ze względu na brak charakteru odróżniającego.

2. Niniejsze odwołanie ma na celu wykazanie, iż Sąd dopuścił się błędu, stwierdzając, że należy zastosować art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego ¹ w odniesieniu do spornego znaku towarowego oraz że przepisy art. 7 ust. 3 i art. 52 ust. 2 tego rozporządzenia nie mają zastosowania w niniejszym wypadku.

3. Po pierwsze, utrzymując w mocy decyzję Izby Odwoławczej, w której unieważniono prawo do spornego znaku towarowego ze względu na to, że nie jest on samoistnie odróżniający, Sąd naruszył zasady odnoszące się do ciężaru dowodu w postępowaniu w sprawie unieważnienia prawa do znaku.

4. W szczególności wnosząca odwołanie twierdzi, że w celu zapewnienia zgodności z zasadami domniemania ważności wspólnotowych znaków towarowych oraz rozłożenia ciężaru dowodu w postępowaniu w sprawie unieważnienia prawa do znaku Sąd powinien był stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji ze względu na to, że Nanu-Nana nie zadośćuczyniła ciążącemu na niej ciężarowi dowodu, ponieważ nie mogła wykazać, jakie były normy i zwyczaje w istotnej branży w dacie dokonania zgłoszenia spornego znaku towarowego, i z tego względu, że sporny znak towarowy nie odbiegał od nich w istotny sposób.

5. Po drugie, wymagając, aby dowód charakteru odróżniającego uzyskanego w następstwie używania został przedstawiony w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Sąd wyraźnie nie uwzględnił wyroku z dnia 24 maja 2012 r. Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli/OHIM (C-98/11 P, EU:C:2012:307), zgodnie z którym "nawet jeżeli [...] prawdą jest, iż uzyskanie przez znak charakteru odróżniającego w następstwie używania musi zostać wykazane dla części Unii, w której nie miał on początkowo takiego charakteru, to wymaganie dowodu takiego uzyskania dla każdego z państw członkowskich osobno byłoby zbyt wygórowane" (pkt 62).

6. W szczególności wnosząca odwołanie podkreśla, że gdyby Sąd prawidłowo zastosował wyrok Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli/OHIM, to stwierdziłby, że sporny znak towarowy uzyskał charakter odróżniający w następstwie używania i w konsekwencji stwierdziłby nieważność decyzji Izby Odwoławczej w tym względzie.

7. W świetle powyższych rozważań wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału Sprawiedliwości o uchylenie zaskarżonego wyroku i o obciążenie OHIM i Nanu-Nana kosztami postępowania.

¹ Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).